အခ်စ္သူနာျပဳ

အလံုလမ္းရွိ ျမနႏၵာေဆး႐ုံ ...
ျခံဝင္းထဲသို႔ ေလးဘီးတကၠဆီတစီးက ဝင္ေရာက္ဆိုက္ရပ္လာသည္။ ကားေပၚမွ
ဖြံ႕ၿဖိဳး လွပေသာ မိန္းမပ်ဳိကေလးတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္။ လက္ထဲတြင္ သားေရေသတၱာ၊
အိပ္ယာလိပ္၊ အထုတ္အပိုးမ်ားကို မႏိုင္မနင္းဆြဲ၍ ေဆး႐ုံရွိရာသို႔ ကႏြဲ႕ကလ် ေလွ်ာက္လွမ္း
လာပါသည္။
သူမကို အေပၚထပ္႐ုံးခန္းရွိ ဆရာဝန္ေဒါက္တာမင္းဒင္ ႏွင္႔ ေအာက္ထပ္တံခါးဝတြင္
ေစာင္႔ေနေသာ ကြန္ေပါင္ဒါ အီစမိုင္ တို႔က ျမင္ေနရ၏။ ကုလားဒိန္အီစမိုင္က မေခ်ာေလးကို
ေခၚေတာတစ္ေထာင္အား မ်က္လံုးျဖင္႔ စိုက္ၾကည့္ေန၏။
မိန္းမလွေလး၏မ်က္ႏွာသည္ ေခ်ာေမြ႕ႏုနယ္လွ၏။ မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္းပါးအို႔ေလးမ်ား
ကို ပိုင္ဆိုင္ထား၏။ တိုင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဟန္တူ၏။ အသားအရည္မွာ
ဝါဂြမ္းလိုျဖဴႏုေနသည္။
ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ အသက္အရြယ္ႏွင္႔မလိုက္ေအာင္ ဝါးပိုးမွ်စ္စို႔ေပါက္ႀကီးလို
ထြားႀကိဳင္း ဖြံ႕ထယ္လွေပသည္။ ရွည္သြယ္ျမင္႔မားေသာ အရပ္အေမာင္းႏွင္႔ လိုက္ဖက္ညီစြာ
ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္အခ်ဳိးအစားကေတာင္႔တင္းလွေပသည္။
ေကာင္မေလးက မိမိအားငမ္းေနေသာ အီစမိုင္ရွိရာသို႔ ရဲတင္းစြာေလွ်ာက္လွမ္းလာ
ပါသည္။ သူ႕ေရွ႕တြင္ ေျခစံုရပ္၏။ လက္ထဲမွ အထုပ္အပိုးမ်ားကို ခ်လိုက္၏။ အီစမိုင္၏
တဏွာမ်က္လံုးမ်ားကို ဝံ႔ဝံ႔စားစား ရင္ဆိုင္ကာၾကည့္လိုက္ၿပီး ...
“ ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါရွင္ ၊ ကြၽန္မဒီေဆး႐ုံမွာ အလုပ္ဝင္မဲ႔ သူနာျပဳ
ဆရာမပါ” ဟုေျပာ၏။ အီစမိုင္က “ဆရာႀကီးေတာ႔မရွိပါဘူး၊ အေပၚထပ္မွာသူ႔လက္ေထာက္
ေဒါက္တာမင္းဒင္ဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒီေလွခါးအတိုင္းတက္သြားပါ။ ေအာ္.. ေနေန အဲဒီအထုပ္
ေတြ ကြၽန္ေနာ္ဆြဲခဲ႔ေပးမယ္ ... ” အီစမိုင္က သူတို႔ေဆး႐ုံမွာ အလုပ္လုပ္မည့္သူနာျပဳဆရာမ
ေလးမို႔ ရင္းႏွီးစြာဆက္ဆံသလိုျပဳရင္း အထုပ္အပိုးမ်ားကို ကူဆြဲေပး၏ ။ ၿပီးေတာ႔သူမကို
ေလွခါးထစ္မွ အရင္တက္ေစလိုက္သည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ မိန္းမျမင္တိုင္း ႏွာဘူးထ
ေလ႔ရွိေသာ အီစမိုင္သည္ ဆရာမေလး၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ကသိုဏ္း႐ႈခ်င္ေသာေၾကာင္႔
ပါတည္း။
ဆရာမေလးကမူ အီစမိုင္ကို ေက်းဇူးတင္အၿပံဳးကေလး တခ်က္ေပးခဲ႔ၿပီးေနာက္
ေလွကားႀကီးအတိုင္း အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားေတာ႔၏။ ကားျပည့္အိစက္ေသာတင္သား
လွလွတို႔သည္ က်င္ေသာခါးေအာက္ပိုင္းမွ အရွိန္ျပင္းစြာ ေဆြ႕ေဆြ႕ယမ္းယမ္းခါလို႔သြားသည္။
ေတာင္႔တင္းေျဖာင္႔စင္းသေသာ ေပါင္တံအစံုတို႔က ေလွကားကို တထစ္ခ်င္းတထစ္ခ်င္း
လွမ္းတက္လိုက္တိုင္း တင္အစံုသည္ စီးဝါးက်က် တလံုးခ်င္းတလံုးခ်င္း တုန္ခါလို႔သြားသည္။
ေနာက္မွကပ္လိုက္လာေသာ အီစမိုင္၏ မ်က္လံုးႀကီးအစံုမွာ မေခ်ာေလး၏ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္း
လံုးလံုးႀကီးမ်ားအေပၚမွ မခြာႏိုင္ေအာင္ကပ္ညိပါလာသည္ကိုမူ သူမ မသိရွာပါေခ်။
မွန္တခါးဝတြင္ အျဖဴေရာင္ဂ်ဴတီကုတ္အရွည္ ေဘာင္းဘီနက္ျပာႏွင္႔ နားက်ပ္ကို
လည္ပင္းတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင္႔ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို သူမ
ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“က်မ ဒီေဆး႐ံုမွာ အလုပ္ဝင္ဖို႔ ဂ်ဴတီရီပို႔လာေပးတာပါ၊ ေဒါက္တာ”
ေၾကာင္အမ္းအမ္းေငးေနေသာ ဆရာဝန္ကို သူမကပင္ စတင္ေျပာဆိုလိုက္သည္။
“ ေအာ္... ဝင္ခဲ႔ပါ... ဆရာမ ” ေဒါက္တာမင္းဒင္က အခန္းထဲသို႔ဖိတ္ေခၚရင္း
စားပြဲရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားသည္။ “ ထုိင္ပါ... ” သူ႔အၾကည့္ေတြက သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ
မခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမွန္း ရိပ္မိလိုက္၏။ စားပြဲေရွ႕ရွိ ကုလားထုိင္အလြတ္ တစ္ခုတြင္
မခို႔တ႐ို႕ေလး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ “ က်ေနာ္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ပါ... ဒါနဲ႔ဒီကနာမည္က ”
“နန္းမူမူပါေဒါက္တာ.. အလြယ္တကူမူမူလို႔ပဲေခၚႏိုင္ပါတယ္..” “ေအာ္.. နန္းမူမူတဲ႔လား ..
ခ်စ္စရာေလးေနာ္...” “ အို... ”
ဒီဆရာဝန္ေတာ႔ ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္ ရိသဲ႔သဲ႔လုပ္ၿပီထင္သည္။ အေတြ႕အႀကံဳႏုနယ္
လြန္းလွေသာ နပ္(စ္)မအသစ္စက္စက္ေလးမို႔ ရွက္ေသြးကေလးမ်ားၾကြသြားရသည္။
“ နာမည္ကိုေျပာတာပါဗ်ာ ... နာမည္လွသလို လူကလည္းလွလြန္းေတာ႔ ...
လိုက္ပါတယ္ ... ” နန္းမူရင္ခံုစျပဳလာ၏။ ေျပာစရာရွိတာျမန္ျမန္ေျပာၿပီး ျပန္ထြက္လာႏိုင္ဖို႔
စိတ္ေစာေနသည္။ “ နန္းမူေနထိုင္ဖို႔အတြက္ဘယ္လိုမ်ားစီစဥ္ထားပါသလဲ ေဒါက္တာ ... ”
“ စိတ္ခ်ပါနန္းမူ ... ဆရာဝန္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္႔ကို အားလံုးလႊဲထားပါတယ္တယ္ ...
နန္းမူအတြက္ နပ္(စ္) ကြာတာမွာ အခန္းရမွာပါ ”
စကားသာေျပာေနရေသာ္လည္း ေဒါက္တာမင္းဒင္က နန္းမူကို အဓိပၸါယ္ပါေသာ
အၾကည့္မ်ားျဖင္႔ ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔အၾကည့္ေတြက စူးစူးရဲရဲရွိသည္။
နန္းမူ၏႐ႈိက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္တို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေသးက်င္ေသာ ခါး၊
လံုးဝန္းဖြံ႕ထြားေသာ ရင္၊ ကားစြင္႔ေကာ႔တင္းေသာ တင္၊ သြယ္လႊေပၚလြင္ေသာ ေပါင္တံ
စသည့္ နန္းမူ၏အလွပသာဒေတြကို ေဒါက္တာမင္းဒင္ တပ္မက္ျခင္းႀကီးစြာျဖင္႔ မ်က္စိစားပြဲ
ထုိင္ေနသည္ကို နန္းမူသိပါသည္။ သူမအေပၚ အလွဘာဝနာပြားေနသည္။ ရာဂတဏွာ
ႀကီးထြားေနသည္။ သူ၏ ရဲတင္းလွေသာ အၾကည့္ေတြမွာ ရမၼက္ခိုးေတြေဝေန၏။ နန္းမူ
တေယာက္ ရွက္မိုးေတြေစြသြားရေလ၏။ သူမအဖို႔ပါးစပ္ကသာ ေဖၚေရြစြာစကားေျပာေနရ
ေသာ္လည္း သူ၏တဏွာမ်က္လံုးႀကီးေတြေၾကာင္႔ အေနရအထိုင္ရခက္ေနရွာပါသည္။
လုပ္သက္မရေသးေသာ သူနာûပဆရာမေလးအေနျဖင္႔ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ရဲတင္း
ပြင္႔လင္းစြာ ဆက္ဆံမႈကို အေတာ္ပင္ေလ႔က်င္႔ရအံုးမည္ျဖစ္၏။ နန္းမူသည္ ေဒါက္တာမင္းဒင္
၏ တပ္မက္လြန္းေသာ အၾကည့္မ်ားကို ရင္မဆိုင္ရဲေတာ႔သျဖင္႔ မ်က္လႊာေလးခ်ကာ
ေခါင္းေလး ငံုထားရင္း ...
“ နန္းမူ သြားလို႔ရၿပီလား ေဒါက္တာ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က တစ္ကိုယ္လံုးကို မခ်င္႔မရဲၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း ...
“ အင္းေလ ... အလုပ္ကိစၥကိုေတာ႔ နက္ျဖန္အလုပ္ဆင္းေတာ႔မွ မစၥတာႀကီးကို
ေမးၾကည့္ပါ ... ခုေတာ႔ ေနဖို႔အခန္းကို ဆရာမတေယာက္နဲ႔ လိုက္ျပခိုင္းလိုက္ပါ႔မယ္ ... ”
နန္းမူက... ေဒါက္တာမင္းဒင္ကို ႏွစ္သိမ္႔ၿပံဳးေလးျဖင္႔ ဝင္႔ၾကည့္လိုက္ရင္း ခါးကို
ၫႊတ္ကာ ႐ုိေသစြာျဖင္႔ ထိုင္ရာမွထလိုက္ေလသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္လည္းၿပံဳးလိုက္ပါသည္။
သူ႔အၿပဳံးေတြက နန္းမူကို ရင္ဖိုသြားေစေအာင္ အဓိပၸါယ္ပါလွသည္။ သူ႔အၿပံဳးက ရမၼက္ၿပံဳး။
“ နာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္ ... ယူအရမ္းေခ်ာတာပဲ ... ”
နန္းမူေနထိုင္ရမည့္အေဆာင္ကို ေရာက္ေသာအခါ လက္ဆြဲအိပ္ကို ကုတင္ေပၚမွ
ခ်ေနစဥ္ တဘက္မွ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္လာၿပီး မိတ္ဆက္သည္။
“ နန္းမူပါ ... ယူ႔နာမည္ကေရာ ... ”
“ ေအးမိစံတဲ႔ ... မွတ္ထားေနာ္ ယူနဲ႔တို႔နဲ႔က အတူတူေနရမွာ ”
ဆရာမေလးသည္ အားကစား ေလ႔က်င္႔ေနဟန္တူသည္။ အဝါေရာင္လက္ျပတ္စပို႔ရွပ္
က်ပ္က်ပ္ေလးကို အတြင္း၌ ဘာအခုအခံမွ မပါဘဲေကာက္စြပ္ထားသျဖင္႔ ရင္းသားဝင္းဝင္း
မို႔မို႔ေတြက လႈပ္လႈပ္ခါခါရွိသည္။ ေအာက္ပိုင္းမွ အနက္ေရာင္ ေဘာင္းဘီတိုနံ႔နံ႔ ေလးေၾကာင္႔
ေပါင္သားေဖြးေဖြးေလးမ်ားက အတိုင္းသားေပၚလြင္ေနေပသည္။ ေပါင္တြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ား
သည္ အေၾကာစိမ္းမ်ားယွက္သန္းေနသည္ကိုပင္ ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ျဖဴ ဥလ်က္ရွိ၏။ သလံုး
သား တစ္တစ္ကေလးမ်ားေပၚတြင္ ေမႊးႏုေလးမ်ားက ေရႊေရာင္ေတာက္လ်က္ ... အားကစား
ေလ႔က်င္႔လြန္းလို႔လားမသိ ခႏၶာကိုယ္ အဆစ္အေပါက္က အခ်ဳိးက်လွေပသည္။
“ မမူ ဆရာမႀကီးနဲ႔ေရာ ေတြ႕ၿပီးၿပီလား ” “ ဟင္႔အင္း ... မေတြ႕ရေသးဘူး ”
“ သူကအရမ္းဆိုးတာေနာ္ ... ဒီေဆး႐ုံမွာ အလုပ္ဝင္တဲ႔သူတိုင္း ဒီမွာ အိပ္၊ ဒီမွာ
စားရတယ္၊ တပတ္ကို ႏွစ္ရက္နားခြင္႔ရတယ္ အဲဒီေတာ႔မွ စားခ်င္တဲ႔ဆီကို သြားစား၊
ëကိက္သလို ေလ်ာက္လည္၊ ျပန္မအိပ္လဲျဖစ္တယ္ ... ”
“ ေအာ္ ... ဒီလိုလား ” ေအးမိစံ ေခါင္းၿငိမ္႔၏။
“ အို ... အမေလး ... ဘာႀကီးလဲ ”
နန္းမူ အဝတ္အစားမ်ားထည့္ရန္ ဘီ႐ိုဖြင္႔လိုက္ေသာအခါ ေရာ္ဘာအမာျဖင္႔ ျပဳလုပ္
ထားေသာ ေယာက္်ားတန္ဆာ ပံုစံ အတုႀကီးက ေအာက္သို႔ ျပဳတ္က်လာသျဖင္႔ ႐ုတ္တရက္
လန္႔သြားရ၏။
“ အဲဒါက ဘာႀကီးလဲ ဘာႀကီးလဲ ... ေအးမိစံ ... ”
“ အာ ... မမူကလဲ ... မိစံသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ယူလာလို႔ ... မျမင္ဘူးတာနဲ႔
ခဏယူၾကည့္ထားတာပါ ... ”
ေအးမိစံက ပလတ္စတစ္လိင္တံ အတုႀကီးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ အေတာ္ပင္
ပံုစံတူေအာင္ ûပလုပ္ထားသည္။ ဒစ္ဖ်ားႀကီးက နီရဲၿပီး ျပဲလန္လို႔၊ အရင္းပိုင္းမွာေတာ႔ ေဂြးဥ
ႀကီးေတြက တို႔လို႔တြဲလဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ နန္းမူ ၾကက္သီး ဖ်န္းဖ်န္းထသြားမိ၏။ ၿပီးေတာ့
အဲဒီ အေခ်ာင္းႀကီးမွာ အဖုဖု အထစ္ထစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားလိုက္တာ အသည္းယားစရာႀကီးပါ။
“ ကဲပါ ... မမရယ္ မၾကည့္ရဲရင္ ၾကည့္မေနပါနဲ႔ ... မိစံသိမ္းထားလိုက္ပါ႔မယ္ ... ”
ေအးမိစံက လီးတုႀကီးကို သူမ၏ေခါင္းအံုးေအာက္တြင္ သြားထည့္၏။ နန္းမူ
သေဘာက်စြာ တခ်က္ၿပံဳးလိုက္ေလသည္။
“ မမူ ေရသြားခ်ဳိးခ်င္သြားခ်ဳိး ... ဒီေန႔အေဆာင္မွာ ေရမလာလို႔ အျပင္ဘက္က
ေရဘံုဘိုင္မွာ ပဲ ခ်ဳိးရလိမ္႔မယ္ ... မိစံေတာ႔ အားကစားေလ႔က်င္႔လိုက္အံုးမယ္ ”
နန္းမူႏွင္႔ သူမသည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ပတ္ဝန္းက်င္ အရြယ္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ...
နန္းမူက ပိုလွသည္ဟု ေအးမိစံ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
နန္းမူရဲ႕အလွသည္ မ်က္ႏွာထက္ ကိုယ္ကာယ က ပိုေပသည္။ တင္းကားေသာ
တင္ႏွင္႔ ေသးသြယ္ေတာင္႔တင္းေသာ ခါးတို႔က လိုက္ဖက္ညီစြာ တည္ေဆာက္ထားသည္။
ရွည္လ်ားေျဖာင္႔စင္းေသာ ေပါင္တံတို႔ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေပ်ာ႔ေျပာင္းအိညက္သည့္ ထမီတို႔ကို
ဝတ္ဆင္ေလ႔ရွိပံုရသည္။ ေအာက္ခံကမူ ေဘာင္းဘီတစ္ထပ္တည္းသာ ဝတ္ဆင္ထားေၾကာင္း
ေအးမိစံ သတိထားမိသည္။ အထူးသျဖင္႔ နန္မူ၏ အလွေခါင္ခ်ဳပ္မွာ သူမ၏ ရင္ႏွစ္မႊာပင္
ျဖစ္သည္။ ျပည့္ၿဖိဳးဖြံ႕ထြားေသာ ရင္းသားစိုင္မ်ား၏အလွကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေအာက္ခံ
ဘရာစီရာကို အေပ်ာ႔စားဝင္ဆင္တတ္မွန္း ေအးမိစံသိရွိလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္
သြားသည့္အခါ အသားစိုင္ဟူသမွ် လႈပ္ခါသြားေအာင္ ေလ႔က်င္႔၍ ေလွ်ာက္ထားသည္
ထင္၏။ နန္းမူကို ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္တို႔သည္ ရမၼက္အၾကည့္ျဖင္႔ သမင္လည္ျပန္ပင္
ေငးၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္အဝရွိေလသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔လည္း နန္းမူ၏အလွကို ေဒါက္တာမင္းဒင္တစ္ေယာက္ တိမ္းမူးသြားမည္
ကို ေအးမိစံ စိုးရိမ္မိေတာ႔သည္။ အေၾကာင္းကား ေအးမိစံသည္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ အေပၚ
ခ်ိန္ရြယ္ေနေသာေၾကာင္႔ ပါတည္း။
ကြန္ေပါင္ဒါ အီစမိုင္၏ ေဆးစပ္ခန္းသည္ သူနာျပဳနားေနခန္း၏ အေပၚထပ္တြင္
ရွိ၍ နပ္(စ္) ကြာတာ အေပၚထပ္ရွိ ေအးမိစံ၏ အခန္းျပဴတင္းေပါက္ႏွင္႔ ခပ္တည့္တည့္ျဖစ္ေန
သည္။ အီစမိုင္အဖို႔ ေအးမိစံ၏ ေနပံုထိုင္ပံုကို ေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ် ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ သူမ၏
ေနထိုင္ပံုက ခပ္ဆန္းဆန္းမို႔ ဒါကိုပဲ ေန႔တိုင္းေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည္မွာ မ႐ုိးႏိုင္ေအာင္ပဲ
ျဖစ္ေပေတာ႔သည္။
တခါတေလ ေအးမိစံႏွင္႔ အီစမိုင္တို႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုတတ္၏။ ထိုအခါမ်ဳိးတြင္
ေကာင္မေလးက ႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူ၍ မ်က္ေစာင္းထိုးတတ္သည္။ အီစမိုင္က ေျပာင္ျပသည့္အခါ
မ်ဳိးတြင္ ပါးခ်ပစ္မည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္မ်ဳိးႏွင္႔ လက္ဝါးေထာင္ျပၿပီး ျပတင္းတံခါးကို
ေဆာင္႔ႀကီးေအာင္႔ႀကီး ပိတ္သြားတတ္သည္။ ဒါဆိုသူမကို အီစမိုင္မျမင္ရေတာ႔၊ ထို႔ေၾကာင္႔
ေနာင္အခါမ်ဳိးတြင္ သူမေရခ်ဳိးသည့္အခါ၊ အဝတ္အစားလဲသည့္အခါ၊ အားကစားေလ႔က်င္႔
သည့္အခါမ်ားတြင္ အီစမိုင္သည္ သူ႔ကိုမျမင္ေအာင္ ပုန္းကြယ္၍အသာအယာ ေခ်ာင္းၾကည့္
ေလ႔ရွိသည္။ တစ္ေန႔တျခားဆိုသလိုပင္ အီစမိုင္သည္ ေကာင္မေလးအေပၚ စိတ္လႈပ္ရွား
လာသည္။ အေနအထိုင္မလံုûခံေသာ သူမ၏ကိုယ္ေပၚတြင္ အီစမိုင္မျမင္ဘူးတာ၊ ဘာမွမက်န္။
ဒါေပမဲ႔ ျမင္ရေလေလ ပိုျမင္ခ်င္ေလ ျဖစ္မိ၏။
ယေန႔လည္း အီစမိုင္တစ္ေယာက္ ေနမထိ ထုိင္မထိ ျဖစ္ေနရသည္။ ေအးမိစံကို
သူအရမ္းလိုးခ်င္ေနေလသည္။ သူမ၏အလွအပေတြကို ျမင္ဖန္မ်ားလာေတာ႔ လိုးခ်င္စိတ္ေတြ
ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာ ၾကာေပၿပီ။ ေအးမိစံ၏ ေနပံုထိုင္ပံုကလဲ အျမဲပင္ မလံု႕တလံုျဖစ္၏။
ဒါေၾကာင္႔လည္း ေအးမိစံ ေအ႐ုိးဗစ္ေလ႔က်င္႔ခ်ိန္၌ သူဒီေနရာကို ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေဆးစပ္ခန္း၏အေပၚ ထပ္ခိုးေလးသို႔ ကုတ္ကပ္တြယ္တက္၍ ေလဝင္ေပါက္မွ တံခါးကို
မဟတဟေလးဖြင္႔ကာေခ်ာင္းၾကည့္လ်က္ရွိသည္။ ဆြဲအားေကာင္းလွေသာ မွန္ေျပာင္းတစ္လက္
ျဖင္႔ ေအးမိစံ အားကစားေလ႔က်င္႔ေနသည္ကို အတိုင္းသာျမင္ေနရသည္။
“ အားပါးပါး ... ဒီပို႔(စ္)ကတယ္မိပါလား ... ”
ေအးမိစံသည္ သူမကို အီစမိုင္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမွန္း မသိေခ်။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး ကုန္းလိုက္ ကြလိုက္ ေကာ႔လိုက္ျဖင္႔ ကာယေလ႔က်င္႔ခန္းယူလ်က္
ရွိသည္။ ေအးမိစံသည္ ဘက္ဂေရာင္းျမဴးဇစ္ႏွင္႔အတူ စီးခ်က္ညီညီ လႈပ္ရွားကခုန္လ်က္ ...
ေဘာင္းဘီတိုနံ႔နံ႔ေလးႏွင္႔ စပို႔ရွပ္ၾကပ္ၾကပ္ကေလးေၾကာင္႔ အမို႔ အေမာက္ အ႐ႈိက္
အဝန္းေတြက လံုးထစ္ဖုၾကြလ်က္ရွိသည္။ ဆုတ္ဆုတ္ခဲခဲ ေပါင္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြက ကိုက္စားျပစ္
ခ်င္စရာ ေပါင္ရင္းခြဆံုၾကားရွိ ဆီးခံုမို႔မို႔ေအာက္တြင္ ဖုေဖာင္းလ်က္ အထင္းသားေပၚလြင္ေန
ေသာ အရာဝတၴဳကေလးက ေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္ေလးေအာက္မွာ အေျမႇာင္းလိုက္ခုန္းထ႐ုန္းၾကြ
လ်က္ ရင္ခုန္စရာ ...
ေအးမိစံသည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင္႔ျမင္႔ ခႏၶာကိုယ္
အခ်ဳိးအစားက ေျပာမရေလာက္ေအာင္ ဖြံ႕ထည္လွေပသည္။ ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္ရွိေသာ
ေပါင္တံရွည္ႀကီးမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ မယ္ေရြးပြဲဝင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တကယ္႔အမိစား
အပ်ံစားကေလးပါ။ ရင္ေတြ တင္ေတြ ကလည္း သတ္မွတ္အတိုင္းအတာ ( ၃၆၊ ၂၁၊ ၃၇ )
ဆိုေသာ လံုးပတ္ အလ်ားအနံေတြႏွင္႔ ျပည့္စံုသည္။ အရပ္အျမင္႔ ( ၅ ) ေပ ( ၆ ) လက္မ ၊
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ( ၁၂၅ ) ေပါင္၊ စိတ္ျဖင္႔ မွန္းဆၾကည့္႐ုံျဖင္႔ ဘယ္လိုေဘာ္ဒီမ်ဳိးဆိုတာ
ခန္႔မွန္းၾကည့္ေပေတာ႔ ...
ေအးမိစံသည္ ခုန္လိုက္၊ ေပါက္လိုက္၊ ေကာ႔လိုက္၊ ကားလိုက္ျဖင္႔ ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ...
လွလွပပေလး ကလွ်က္ရွိသည္။ ေနာက္ခံတီးလံုးက ဟဒ္ဘီ(စ္) ဒရမ္႐ုိက္ခ်က္မ်ားကျပင္းထန္
သလို ေအးမိစံတစ္ကိုယ္လံုးေဆြ႕ေဆြ႕ခါခါယမ္းလ်က္... အသားစိုင္ဟူသမွ်ကလႈပ္ခါလ်က္...
ထြားဖြံ႕လံုးဝန္းေသာ ရင္အစံုက သိမ္႔သိမ္႔ခုန္လ်က္ရွိသည္။ ကားစြင္႔ ခုန္းတင္းေနေသာ
တင္အစံုက ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္လ်က္ရွိသည္။ အထူးသျဖင္႔ ေအးမိစံ၏ တင္ပါးအလွက ပိုမိုဝင္႔ထြား
လွေပသည္။ သည္လိုကားျပည့္ေနေသာ တင္းတင္းရင္းရင္း အိစက္ေနေသာ ဖင္မ်ဳိးကို
အေဆာင္႔ခံဖင္ဟု သတ္မွတ္ထားေပသည္။
အခ်ဳိ႕မိန္းကေလးမ်ားကိုၾကည့္ပါ စလင္းေဘာ္ဒီေလးေတြ အစြင္႔အကား အဖြံ႕အထြား
ေလးေတြက သူ႔ေနရာႏွင္႔သူ ရွိ၏ ဒီလိုဖင္မ်ဳိးေတြက ၫွာၫွာတာတာေလးႀကိတ္လုပ္မွ
အရသာရွိတာမ်ဳိး ... သိပ္ၿပီးအေဆာင္႔မခံ၊ အီစမိုင္တို႔က မိန္းမလိုးသည့္အခါမ်ဳိးတြင္
ကုလားက်ဳံးက်ဳံးတတ္သည္။ တအားေဆာင္႔သည္။ ဒါမွအားရသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ေအးမိစံတို႔လို
ဖင္မ်ဳိးကို သေဘာက်သည္။ ေအးမိစံ၏ေပါင္တံရွည္ႀကီးေတြက ေရႊဘိုမင္းၾကီးၾကိဳက္ဆိုသလို
ေတာင္႔တင္းေျဖာင္႔ဆင္း လွသည္။
“ အဟင္း ... ဟင္း ... ဟင္း ... ဒါမ်ဳိးကိုသာ ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး တစ္တီတူးေဆာင္႔
ေဆာင္႔ဆြဲလိုက္ရရင္ေတာ႔ ... အားပါးပါး ... ေဆြမ်ဳိးသာမက ေလာကႀကီးကိုေတာင္ေမ႔သြား
ႏိုင္ေလာက္တယ္ ”
“ နတ္စည္းစိမ္ကို ခံစားရသလို ျဖစ္သြားမလားမသိဘူး ”
အီစမိုင္တစ္ေယာက္ မစားရ ဝခမန္း သေရက်လ်က္ တီးတိုးေရရြတ္လ်က္ရွိသည္။
ေကာင္းမေလး၏ တကိုယ္လံုးမွာ အီစမိုင္၏မွန္ေျပာင္းထဲတြင္ အနီးကပ္ထင္ထင္ႀကီး
ျမင္ေနရသည္။ သူမသည္ အီစမိုင္ကို ေက်ာေပးလ်က္ ဖင္ႀကီးကို ကုန္းလိုက္ကြလိုက္ျဖင္႔
လုပ္ေနရာ တင္းက်စ္ေသာ ဆပ္စမိုင္ဒါေလးေအာက္မွ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လံုးမွာ ျပဴကနဲ
ျပဲကနဲႏွင္႔ ျဖစ္ေနရာ အီစမိုင္ သေရတျမားျမားက်လ်က္ ျဖစ္ေနေတာ႔၏။
မေခ်ာေလး၏ ေပါင္ရင္းခြဆံုၾကားရွိ ခုန္းမို႔ေနေသာ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းေလးမွာ
ဖင္ကုန္းလိုက္သည့္ အခါမ်ဳိးတြင္ ေဘာင္းဘီေအာက္မွ အဖုလိုက္၊ အထစ္လိုက္ ထၾကြ
တက္လာသလို၊ ေပါင္ျခံရွိ ေဘာင္းဘီသားေရၾကိဴးၾကားမွ အေမႊးမဲမဲေလးမ်ားကလည္း တစြန္း
တစ ထြက္ေပၚေနသည္ကိုလည္း ျမင္ေနရေပသည္။
ၿပီးေတာ႔ ... ေကာင္မေလးသည္ ပက္လက္လွန္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
ေထာင္ကာ ကားလိုက္၊ ဆန္႔လိုက္၊ ေကြးလိုက္ျဖင္႔ လုပ္ေနရာ သူမ၏ ဖင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး
အိအိကားကား ႀကီးမွာ ၾကမ္းျပင္ႏွင္႔ လြတ္ေအာင္ ေျမာကၾကြသြားေပသည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း
ကိုလည္း တစ္တီတူးေထာင္၍ ျဖဲကားလိုက္လွ်င္ ဆီးစပ္ေအာက္မွ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ
ေဘာင္းဘီေအာက္တြင္ ဘယ္လိုျပဲသြားမလဲဆိုတာ အီစမိုင္ မျမင္ရေပမယ္႔ စိတ္ထဲက မွန္းဆ
ၾကည့္ေနမိ၏။
ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း အီစမိုင္ရင္ေတြပူလာသည္။ အာေခါင္ေတြ ေခ်ာက္လာသည္။
သူ႔ပုဆိုးေအာက္ ေပါင္ၾကားမွ ဖြားဘက္ေတာ္ ငနဲႀကီးမွာလည္း တဆတ္ဆတ္ျဖင္႔ မာေက်ာ
ေတာင္႔တင္းလာရသည္။ ခ်ဳိးမရ ဖဲ႔မရေလာက္ေအာင္ ေထာင္မတ္လာသည္။ အီစမိုင္သည္
လီးတေခ်ာင္းလံုး က်စ္ေတာင္႔ေနေအာင္ ေကာင္မေလးကို လိုးခ်င္သည့္စိတ္မ်ား ႀကိတ္မိွတ္
ျမိဳသိပ္ေနရ၏။ေအးမိစံသည္ အားကစားေလ႔က်င္႔ၿပီးသည္ႏွင္႔ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ႀကီးေရွ႕တြင္
သြားရပ္ကာ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ ဝတ္လႊာေတြကို တစ္ခုမက်န္ ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့
မွန္ထဲတြင္ မိမိ၏အလွကို ေစ႔စပ္စြာျပန္လည္သံုးသပ္မိသည္။ အျပစ္အနာအဆာမရွိပါ။ အပို
အလိုမရွိ ပ်ဳိျမစ္ႏုနယ္ ဖြံ႕ထြားျခင္း အဖံုဖံုတို႔သည္ အားလံုးကြက္တိ။ ေၾကးမံုျပင္ေပၚတြင္
ထင္ဟပ္ေနေသာ မိမိ၏႐ုပ္သြင္သည္ ပကတိအတိုင္း အထင္အရွားရွိေသာ အလွအတိုင္း
အားလံုး ႐ႈိက္ဖိုႀကီးငယ္တို႔သည္ တင္းျပည့္ၾကပ္ျပည့္။
ယင္ဖိုပင္မသန္းဖူးေသးေသာ အပ်ဳိစင္ ...
မတ္တတ္ရပ္၍ ကိုယ္ကိုတစ္ပတ္ဝဲၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ သူမ၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို
သမင္လည္ျပန္ေလး ၾကည့္လိုက္၏။ ပုရိသတို႔ ... ကြၽတ္က်မတတ္ မ်က္လံုးႀကီးေတြနဲ႔
ၾကည့္ခ်င္စရာပင္။
မွန္ေပသည္တကား ...
သူမကို ကြၽတ္က်မတတ္မ်က္လံုးႀကီးေတြႏွင္႔ ၾကည့္ေနသူ အီစမိုင္ကို သူမ မျမင္မိ
ပါေခ်တကား ...
အေဆာင္မွာ ေရမလာသျဖင္႔ ေအးမိစံေရခ်ဳိးရန္ အျပင္ဘံုဘိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ႔သည္။
ညေမွာင္စျပဳေနဘီ ...
ေရဘံုဘိုင္တြင္ လူရွင္းလ်က္ရွိ၏။ ေအးမိစံသည္ ေရဘံုဘိုင္မွေရမ်ားကို ဇလံုထဲသို႔
ထည့္ေနသည္။ ထဘီရင္လ်ားထားသည္။ လံုးဝန္းအိစက္ေနေသာ ရင္သားအစံုသည္ ေလ်ာ႔ရဲ
ေရစိုေနေသာ ထဘီႏွင္႔ ကပ္လ်က္ရွိသည္မို႔ ေပၚလြင္လွ၏။ တကိုယ္လံုးေရစိုေနသျဖင္႔
ဖြံ႕ထယ္ေသာ ကိုယ္လံုးအလွက ေပၚလြင္ေနသည္။
အၾကံသမားအီစမိုင္ကလည္း ေရခ်ဳိးရန္အတြက္ ေအးမိစံရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ႔သည္။
အီစမိုင္က စတင္ႏုတ္ဆက္၏။
“ ေဟး ... မိစံ ... ေရလာခ်ဳိးတာလား ... နင္တို႔အေဆာင္မွာ ေရမလာျပန္ဘူး
ထင္တယ္ ... ”
စကားေရာေဖါေရာလာေျပာေသာ အီစမိုင္ကို ေအးမိစံက အထိုက္အေလ်ာက္
ျပန္ေျပာ၏။
“ နင္ကေရာ ေရခ်ဳိးတာေနာက္က်လွခ်ည္လား အီစမိုင္ ... ”
“ အဟဲ ... ငါဗြီဒီယို ၾကည့္ေနလို႔ ... ”
“ ကဲ ဒါဆိုလဲ ငါအရင္ခ်ဳိးလိုက္အံုမယ္ ... နင္ခဏေနအံုးဟာ ... ”
ေအးမိစံက ေရကို ကျပာကသီခ်ဳိး၏။
“ ဗြီဒီယိုကားက သိပ္ေကာင္းဒါဘဲဟာ ... ”
အီစမိုင္က စကားဆက္ျပန္သည္။ ေအးမိစံက ဘာေျပာေျပာ မၾကားခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ေနလိုက္သည္။
“ မင္းသမီးက သိတ္လွတာပဲ ... ”
အီစမိုင္သည္ ေအးမိစံေရခ်ဳိးေနသည္ကို အနီးကပ္ျမင္ေနရ၏။
ေအးမိစံသည္ ေရစိုရႊဲလ်က္ ထဘီရင္လ်ားႏွင္႔ပင္ တဝုန္းဝုန္း ေလာင္းခ်ဳိးေနသည္။
အီစမိုင္က သူမ၏ အခ်ဳိးအဆက္ကိုသာ ၾကည့္ေနမိျပန္သည္။ လက္လႈပ္လိုက္တိုင္း လိုက္လႈပ္
ေနေသာ ရင္သားမ်ားကို အတိုင္းသားေတြ႕ျမင္ေနရေပသည္။
အီစမိုင္သည္ မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္ေရခ်ဳိးေနသည္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပင္
ၾကည့္ေနရင္း ေစာေစာကျမင္ကြင္းကို ျပန္လည္ျမင္ေရာင္လာသည္။ ေအးမိစံ၏ ေစာက္ဖုတ္
ကေလးက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေဖါင္းေဖါင္းအိအိကေလး၊ လိုးခ်င္စရာ သန္႔သန္႔စင္စင္ တင္းတင္း
ေစ႔ေစ႔ေလးရယ္ပါ။ အီစမိုင္ေတြးရင္း ေပါင္ၾကားထဲက လီးႀကီးက ေထာင္မတ္လာျပန္သည္။
“ ဟဲ႔ ... အီစမိုင္ ... ဘာရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ ... ”
ေအးမိစံအခုမွ သတိထားမိသည္။ အီစမိုင္က သူမကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ရင္လ်ား
ထားေသာ ထဘီသည္ ေလ်ာ႔ရဲရဲျဖစ္ေန၏။ ထဘီကိုျပင္ဝတ္သည္။ ေရႏွင္႔ကပ္ေန၍
လြယ္လြယ္ကူကူ ရင္လ်ား၍မရ။ အီစမိုင္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ အီစမိုင္ၾကည့္ေနစဲ။
အီစမိုင္ရင္ထဲ ဟာသလိုျဖစ္ေန၏။ ရင္ပူအာေျခာက္ၿပီး ေအးမိစံကို တပ္မက္ျခင္း
ႀကီးစြာျဖင္႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ေအးမိစံေၾကာက္လာသည္။
“ နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ... အီစမိုင္ ... ”
အီစမိုင္လႈပ္ရွားလာသည္။
“ မိစံ ... ”
အီစမိုင္ရင္ေခါင္းသံႀကီးျဖင္႔ေခၚ၏။ ေအးမိစံ တုန္သြားသည္။ ႐ုတ္တရက္မို႔ အထိတ္
တလန္႔“ ဘာလဲ ... ဟဲ႔ ... ”
“ နင္႔ကိုငါေျပာစရာတခုရွိလို႔ ... ”
သူေအးမိစံအနားကပ္လာသည္။ အေပၚပိုင္းအက်ႌဝတ္မထားသျဖင္႔ သူ႔ရင္ဘတ္ေမႊး
မ်ားက ထူၿပိန္းလ်က္ ေပၚလြင္ေနသည္။ သူ႔အေမႊးမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ေအးမိစံ အသဲယားမိသည္။
သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာမိ။
“ ဗြီဒီယိုထဲကမင္းသမီးနဲ႔ နင္က သိပ္တူတာဘဲဟာ ... ”
“ အဲဒါဘာျဖစ္လဲ ... ”
ေအးမိစံ ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ဆုတ္လုိက္သည္။ သူက ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင္႔
လက္ကိုဆြဲ၏။ အီစမိုင္ေဘးဘီကို အကဲခတ္ရင္း ေနာက္လက္တဖက္ျဖင္႔ ေအးမိစံ၏
လက္ေမာင္းကို ဆတ္ကနဲဆြဲကိုင္လိုက္၏။
“ အဲဒီေတာ႔ နင္႔ကို ငါၾကိဳက္တယ္ဟာ ... ”
“ အိုး ... ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ ... ”
ေအးမိစံ မ်က္လံုးေလး အဝိုင္းသားျဖင္႔ ျပန္ၾကည့္ေနသည္။ ရင္ေတြတုန္လာသည္။
ေလာေလာဆယ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ လက္ကို႐ုန္းထြက္၍ ေျပးရန္ ႐ုတ္တရက္ သတိမရ။
အီစမိုင္အနည္းငယ္မူးေနပံုရသည္။ မ်က္လံုးမ်ားလဲ ရြဲေနသလို၊ လက္ရဲဇက္ရဲျဖစ္ေန၏။
ဂန္ဂ်ာ႐ုိက္ထားဟန္လည္းတူ၏။ ေအးမိစံလက္ကို မလႊတ္ေသး။ မလႊတ္သည့္အျပင္ ဆြဲပင္
ေခၚေန၏။
“ အိုး ... လႊတ္ပါ ... နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ အီစမိုင္ ... ”
အီစမိုင္ကမလႊတ္၊ ေအးမိစံ သတိေလးဝင္လာသည္။ လက္ကိုေဆာင္႔႐ုန္းလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ အင္အားျခင္းမမွ်သျဖင္႔ သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးမွာ အီစမိုင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ အရွိန္ျဖင္႔
ေရာက္သြား၏။ အီစမိုင္က ေအးမိစံ၏ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ပါးျပင္ႏုႏုကို
ရႊတ္ကနဲ နမ္း၏။ ၿပီးေတာ႔ ႏွင္းဆီဖူးပံု ႏႈတ္ခမ္း ေဖါင္းေဖါင္းေလးကို စုတ္နမ္းရန္ၾကိဳးစား၏။
ေအးမိစံ သူ႔ရင္ပတ္က်ယ္ႀကီးကိုတြန္းခြာထားရင္း မ်က္ႏွာေလးကို ဟိုလႊဲဒီလႊဲတိမ္းေရွာင္သည္။
သူ႔ရင္ပတ္ အေမႊးၾကမ္းေတြက မိစံလက္ဖဝါးႏုႏုကို ယားက်ိက်ိျဖစ္ေစသည္။
ေပါင္းျခင္းထိကပ္ေနသျဖင္႔ သူ႔လေခ်ာင္းမာႀကီးက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင္႔ မိစံ
ေပါင္ၾကားထဲကို လာေထာက္၏။ မိစံအသဲ ကလိကလိ ျဖစ္သြားမိ၏။
“ လႊတ္ေနာ္အီစမိုင္ ... နင္မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္ ... ”
“ ခ်စ္လို႔ပါ ... မိစံရယ္ ... ”
“ ဘာခ်စ္တာလဲ ... ငါမëကိက္ဘူး ... အိုး ... မလုပ္ပါနဲ႔ဆို ... ”
အီစမိုင္၏လက္ေမာင္းႀကီးတစ္ဖက္က မိစံ၏ ခါးသိမ္ေလးကို ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္
ရစ္ပတ္ထားသလို တင္းက်ပ္စြာ ဆြဲယူေပြ႕ဖက္ထား၏။ မာေတာင္႔ေတာင္႔ အေခ်ာင္းႀကီးက
မိစံေပါင္းၾကားတြင္ လာေထာက္ေန၏။ မိစံ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားသည္။
“ ေဟာ ... ဟိုမွာ မစၥတာႀကီးဆင္းလာၿပီ ”
ထိုကဲ႔သို႔ေျပာမွ အီစမိုင္လန္႔သြားၿပီး ေအးမိစံကို ႐ုတ္တရက္ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
အီစမိုင္ေလွကားေပၚသို႔ လွမ္းၾကည့္သည္။ ဘယ္သူမွမရွိ ...
အီစမိုင္လက္မွ လြတ္သြားေသာ ေအးမိစံက လွစ္ကနဲ သူမ၏ေရခြက္ႏွင္႔ ဆပ္ျပာခြက္
ကို ဆြဲယူၿပီး ေျပးထြက္သြားေတာ႔သည္။ ေနာက္ကိုလံုးဝမၾကည့္မိေလာက္ေအာင္ အသဲတုန္
အူတုန္ ျဖစ္သြားရသည္။ ယင္ဖိုမသန္းဖူးေသာ အပ်ဳိစင္ကေလး၏ ပါးျပင္မြတ္မြတ္မွာ အီစမိုင္႔
ႏွာေခါင္းကသရမ္းသြားေပၿပီ။ အို ... ရွက္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။
ေအးမိစံ ရွက္ရြံ႕ ရင္ဖိစြာျဖင္႔ အေဆာင္တြင္းသို႔ေျပးဝင္ခဲ႔သည္။ ဝွဴး ... ဘယ္သူမွ
မျမင္လိုက္လို႔ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ...
ေရဘံုဘိုင္တြင္ ေၾကာင္ရပ္ေနေသာ အီစမိုင္မွာ ေအးမိစံ၏ သြက္သြက္ခါတံုသြားေသာ
ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ကာ မခ်င္႔မရဲ ျဖစ္က်န္ခဲ႔ေတာ႔သည္။
ဆရာမေလး နန္းမူတစ္ေယာက္ ျမနႏၵာေဆး႐ုံတြင္ အလုပ္ဆင္းခဲ႔သည္မွာ တစ္ပတ္
ျပည့္ခဲ႔ေပၿပီ။ ေဆး႐ုံမွ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင္႔လည္း အေတာ္မ်ားမ်ား သိကြၽမ္းခင္မင္လ်က္ ရွိၿပီ။
နန္းမူကို ကြန္ေပါင္ဒါအီစမိုင္တို႔အုပ္စုမွ “ ႏွစ္လံုးသားလွတဲ႔ ဆရာမေလး ” ဟု ကင္ပြန္းတပ္
ထားသည္။ မသိသူအတြက္ေတာ႔ ဤနာမည္မွာ ႐ုိး႐ုိးေလးျဖစ္၏။ အမွန္ေတာ႔ အီစမိုင္တို႔၏
အဓိပၸါယ္ကတစ္မ်ဳိး၊ ထိုနာမည္သည္ နန္းမူ၏ ရင္သားစိုင္ႏွစ္မႊာအလွကို ဂုဏ္ျပဳထားျခင္း
ေပတည္း။
နန္းမူ၏ ခႏၶာကိုယ္အလွတြင္ အထူးသျဖင္႔ သူမ၏ေရႊငံုယွဥ္ဖက္ စံုႏွစ္ခက္က
ၾကြားၾကြားမို႔မို႔ ဖြံ႕စို႔စို႔ႏွင္႔ အင္မတန္ၾကည့္၍ေကာင္းေအာင္ လံုးဝန္းလွပလြန္းသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ နန္းမူသည္ “ ႏွစ္လံုးသားလွတဲ႔ ဆရာမေလး ” ပင္ျဖစ္ေတာ႔၏။
အထူးကုဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာေကာင္းဇံသည္ နန္းမူကို ပို၍မ်က္ႏွာသာေပးသည္။
အခြင္႔အေရးလည္းေပးတတ္သည္။ ဒါကို အျခားဆရာမေတြက နည္းနည္းေတာ႔ဝန္တိုပံုရ၏။
ေဒါက္တာေကာင္းဇံ အေရးေပးျခင္းေၾကာင္႔မဟုတ္ပါ။ နန္းမူလွေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါ၏။
ၿပီးေတာ႔ လက္ေထာက္ဆရာဝန္ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ မေကာင္းမႈသတင္းကိုလည္း
ေအးမိစံမွတဆင္႔ နန္းမူသိထားသည္။ သူသည္ နန္းမူတို႔လို မႏူးမနပ္ ေကာင္မေလးေတြကို
ကပ္သည္။ တို႔ကနန္းဆိတ္ကနန္း ျပဳသည္။ ၾကားရသမွ်ေတာ႔ လြယ္လွ်င္ လြယ္သလို
ၾကံတတ္သည္တဲ႔။ ဟုတ္ပါသည္၊ သူသည္ နန္းမူကိုလည္းေကာင္း ေအးမိစံကိုလည္းေကာင္း
ပါးကေလးလိမ္ဆြဲလိုက္၊ ခါးကေလးတို႔လိုက္ႏွင္႔ လုပ္တတ္သည္။ ထိုအခါမ်ဳိးတြင္ နန္းမူ
မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ ရွက္လွသည္။ ေအးမိစံက ႐ိုးေနၿပီထင္သည္ သိတ္တုန္လႈပ္ပံုမရ။
တခါတရံ နန္းမူအလုပ္လုပ္ေနရင္း ေနာက္သလိုေျပာင္သလိုႏွင္႔ တင္ပါးကို
လာပုတ္သည္။ ထုိအခါမ်ဳိးတြင္ နန္းမူ အေဝးကို ေရွာင္တတ္၏။
တခါတုန္းက လူနာတစ္ေယာက္ကို ကုတင္ႏွစ္လံုးၾကားတြင္ မလြတ္မလပ္ဝင္ရင္း
ေဆးသြင္းေနခိုက္ ေဒါက္တာမင္းဒင္က နန္းမူေနာက္မွ လာရပ္သည္။ နန္းမူက အလုပ္႐ႈပ္
ေနသျဖင္႔ မလူးသာမလြန္႔သာ၊ ကုန္းေနေသာ နန္းမူ၏ဖင္ႏွစ္လံုးၾကားသို႔ ေနာက္မွရပ္ေနေသာ
သူ႔လီးႀကီးျဖင္႔ လာေထာက္ထားသည္။ နန္းမူတုန္လႈပ္သြားသည္။ အေတြ႕အêကံမရွိေသးေသာ
နန္းမူအဖို႔ အေနရအထိုင္ရ ခက္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း၊ မလႈပ္ရွားသာသျဖင္႔ အသာၿငိမ္ေန
လုိက္ေတာ႔ သူ႔လီးႀကီးျဖင္႔ ဖင္ၾကားတေလ်ာက္ ပြတ္သပ္ေနလိုက္ေသးသည္။ နန္းမူ မသိခ်င္
ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္ရသည္။ ဒါမ်ဳိးေတြက ဒီေဆး႐ုံမွာ ႐ုိးေနၿပီထင္ပါရဲ႕။
ဆရာဝန္ႀကီးေဒါက္တာေကာင္းဇံကေတာ႔ စိတ္ေကာင္းရွိသည္။ ေငြေၾကးစို႔စို႔ပို႔ပို႔ရမည့္
စပါယ္ရွယ္လူနာခန္းမ်ဳိးဆိုလွ်င္ နန္းမူကို ဂ်ဴတီခ်ေပးတတ္၏။ သူ႔ကိုတမ်ဳိးေတာ႔ ေက်းဇူးတင္
ရသည္။ တခ်ဳိ႕လူနာသူေဌးေတြဘာေတြကို တာဝန္ယူရလွ်င္ သူတို႔ကလည္းသေဘာက်လွ်င္
နန္းမူ ေဘာက္စူးမ်ားစြာရရွိ၏။ နန္းမူေငြလိုပါသည္။ အရမ္းအရမ္းကို လိုအပ္ေနပါသည္။
ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတေနရာတြင္ က်န္ခဲ႔ေသာ သူမ၏ ေရာဂါသည္ဖခင္အိုႀကီးကို ကုသရန္
ေငြေၾကးေျမာက္မ်ားစြာ စုေဆာင္းရမည္မဟုတ္ပါလား။
“ နန္းမူ ... အေပၚထပ္ အေမရိကန္သံ႐ုံးက ... ေရတပ္ဗိုလ္မႉးတစ္ေယာက္ရဲ႕
စပါယ္ရွယ္ခန္းမွာ တာဝန္က်တယ္တဲ႔ ... ”
မစၥတာႀကီးက ဂ်ဴတီသတ္မွတ္ခ်က္ကို လာေျပာသည္။ နန္းမူဝမ္းသာသြားသည္။
ႏိုင္ငံျခားသားဆိုေတာ႔ ေငြေၾကးပိုမိုရရွိတတ္သည္ေလ ...
နန္းမူ အေပၚထပ္စပါယ္ရွယ္ခန္းသို႔ တက္လာခဲ႔သည္။
အခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ႔ စစ္ဗိုလ္ဆိုသူမွာ အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔သာ ရွိဦးမည္
ျဖစ္ၿပီး သန္မာထြားက်ဳိင္းလွသည္။ အရပ္မွာ ေျခာက္ေပေက်ာ္ခန္႔ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ႏႈတ္းခမ္းေမႊး
ပါးသိုင္းေမႊးထူလျပစ္မ်ားျဖင္႔ျဖစ္၏။ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး နန္းမူအသဲယားမိတာေတာ႔အမွန္ပင္ ...
“ ဟိုင္း နပ္(စ္) ... ကမ္းမင္ ... ဝင္ခဲ႔ပါဆရာမ ... ”
သူကအဂၤလိပ္လိုေရာ ျမန္မာလိုပါ အေမရိကန္သံဝဲ၍ လွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။ သူဗမာ
စကားတတ္သားပဲ ဟုမွတ္ခ်က္ခ်မိ၏။ နန္းမူတခ်က္ûပံးျပလိုက္ၿပီး သူ႔ကုတင္ေျခရင္းသို႔
သြားကာ သံေဘာင္တြင္ ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ မယ္ဒီကယ္လ္ထရိမင္႔ခ်ပ္ကို ယူၾကည့္လိုက္သည္။
ေမဂ်ာ ... ဒစ္စမစ္။
သူသည္အိမ္ေထာင္သည္တစ္ဦးျဖစ္၏။ သူ႔ဇနီး အသက္ ( ၂၅ ) ႏွစ္အရြယ္ ဂ်ပန္
အမ်ဳိးသမီးစူဇီႏွင္႔ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အိမ္ေထာင္သက္ ( ၄ ) ႏွစ္အတြင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး
ၿမဳံေနၾကေသာေၾကာင္႔ ကေလးမရႏိုင္၍ သားသမီးလိုခ်င္လြန္းေသာေၾကာင္႔ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ခံယူ
သည္တဲ႔။ သူတို႔က တမ်ဳိးပါလား။ အျခားလူေတြက်ေတာ႔ ကေလးမလိုခ်င္လို႔ သားေၾကာ
ျဖတ္သည္။ သူတို႔က်ေတာ႔ ကေလးလိုခ်င္လို႔တဲ႔ ...
ၿပီးေတာ႔ ေဂၚလီသြင္းသည္ဆိုလား ဘာလား၊ ဒါကိုေတာ႔ နန္းမူနားမလည္။ ေနပါအံုး
သူကေတာ႔ ခြဲစိတ္ကုသၿပီးသြားလို႔ခေလးရႏိုင္ပါၿပီတဲ႔ သူ႔မိန္းမက်ေတာ႔ ဘယ္လိုကုဦးမလဲ ...
နန္းမူစဥ္းစားရခက္ေနစဥ္၊ ခ်ပ္ေအာက္တြင္ေရးထားေသာ သူနာျပဳေဆာင္ရြက္ရန္
ၫႊန္ၾကားလႊာကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဟိုမုန္းအားတိုးေဆး တစ္ေန႔တစ္လံုး ထိုးေပးရန္။ ေယာက္်ားလိင္တန္ ခြဲစိတ္ကုသ
ထားေသာ အနာ မက်က္မခ်င္း ေဆးေၾကာ၍ေဆးထည့္ေပးရန္ ...
အို ... ဟု နန္းမူစိတ္ထဲမွ ေရရြတ္လိုက္မိသည္။ အားပါးပါး မလြယ္ပါလား။
နန္းမူလို အပ်ဳိစင္ေလးက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏လီးကို ေန႔စဥ္ကိုင္တြယ္ေနရေပလိမ္႔မည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ လူနာစမ္းသပ္ခန္းထဲတြင္ ဂ်ပန္ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔
စကားေျပာလ်က္ရွိသည္။
ဂ်ပန္မေလးက အေတာ႔ကိုလွသည္ ဗမာစကားကို ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္။ ဂ်ပန္
ဆံေတာက္ႏွင္႔ အဝါႏုေရာင္ ဖဲသားမီနီစကပ္ကေလးကို ဝတ္ဆင္ထားသျဖင္႔ ေကာ္ပတ္႐ုပ္
ကေလးတစ္ခုလို သူမ၏ကိုယ္လံုးအလွက ေပၚလြင္လွသည္။ စကပ္မွာ ေပါင္လည္ေလာက္ထိ
တိုေနေပရာ ေျခတေခ်ာင္းေပၚတေခ်ာင္းခ်ိတ္ ထုိင္ထားသျဖင္႔ ေျခသလံုးသားဝင္းဝင္းေလးမ်ား
သာကမ ေပါင္းတြင္းသား ေဖြးေဖြးေလးမ်ားကိုပါ ျမင္ေနရသည္။ အသားက ေဖြးဥေနသည္
ေရႊအိုေရာင္ေမႊးၫွင္းကေလးမ်ားက ေျခသလံုးသားဝင္းဝင္းေလးမ်ားေပၚတြင္ လွပ၍
ခ်စ္စရာပါ ...
ျဖဴႏုေသာေျခဖမိုးေလးမ်ားမွသည္ အထက္ကိုတျဖည္းျဖည္းၾကည့္လိုက္လွ်င္ လံုးက်စ္
ဝင္႔ဝါေသာ ေပါင္တန္ရွည္ႀကီးအစံုသည္ မထိရက္မကိုင္ရက္စရာ ဝင္းဝင္းဝါဝါ။ ထိုေပါင္တန္
ႀကီးမ်ားအထက္ပိုင္းတြင္မေတာ႔ ျပည့္ၿဖိဳးစြင္႔ကားေသာ တင္သားစိုင္တို႔က တင္းက်ပ္ေသာ မီနီ
စကပ္ေအာက္တြင္ ပကတိအရွိအတိုင္း။ ေသးက်င္ေသာခါးေလး၏ အထက္ပိုင္းမွာေတာ႔
ဘေလာက္အက်ႌေလးအတြင္း အခုအခံမပါဘဲဝတ္ထားေသာ ရင္အစံုသည္ လံုးၾကြကာ
ထင္းထင္းႀကီး ေပၚလြင္ေနသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုပင္ ေရးေရးေလးျမင္ရ၏။ အက်ႌ
လည္ပင္းက ဟိုက္လြန္းသျဖင္႔ သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လံုးမွာ အသက္႐ႈတခ်က္ စကားတစ္ခြန္းထြက္
လိုက္သည္ႏွင္႔ပင္ အေပ်ာ႔သားေအာက္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလို႔ေနသည္။
“ စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္ ေသာက္လို႔ရမလား ေဒါက္တာ ... ”
“ ရပါတယ္ ... စူဇီ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က သူ႔လက္ထဲမွ စီးကရက္ဘူးကို ယူကာ ဂ်ပန္မေလး စူဇီထံ
ကမ္းေပးလိုက္သည္။ သူမလွမ္းယူလိုက္စဥ္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင္႔ မေတာ္တဆထိခတ္
သြား၏။ ထိုအခါမ်က္ဝန္းေတြက အလိုလိုပင္ဆံုသြားရ၏။ စူဇီသည္ ဆံုမိေသာအၾကည့္ကို
စီးကရက္ဘူးဆီ ျပန္ေရႊ႕သည္။
တစ္လိပ္ကို ထုတ္ယူကာ ျပည့္တင္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြၾကားမွာတပ္သည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ မီးျခစ္ေလးက အလိုက္သိစြာပင္ ေထာက္ကနဲ
မီးေတာက္ကေလးပြင္႔သြားသည္။
စူဇီသည္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ဆီသို႔ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ၫြတ္လိုက္ၿပီး စီးကရက္ မီးၫွိ
သည္။ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း အေတာ္ပင္နီးကပ္သြားသည္မို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး တစ္မူထူးျခားေသာ
အာ႐ုံမ်ားကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ခပ္ဟဟရွိေသာ အက်ႌေအာက္မွ ရင္ၫြန္႔ဝင္းဝင္းေလးမ်ားက လွပ္၍ မေပၚတဝက္
ေပၚတဝက္ျဖင္႔ ျမင္လိုက္ရသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္စိတ္ေတြ မူမမွန္ခ်င္ေတာ႔ ...
“ ကဲ... စူဇီ... ကြၽန္ေတာ္႔ကိုဘာမွရွက္မေနနဲ႔ေနာ္ စူဇီရဲ႕ေမြးလမ္းေၾကာင္းေတြဘာေတြ
ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ရေအာင္ ကုတင္ေပၚတက္လိုက္ပါလား ... ”
“ ရက္စ္ ... ေဒါက္တာ ... ”
ေကာင္မေလးမွာ ရဲတင္းပြင္႔လင္းသူပီပီ ကုတင္ေပၚသို႔ အသာတက္လိုက္သည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္ စူဇီ၏အလွကို ရမၼက္ဆူေဝစြာျဖင္႔ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး အနားကပ္လာသည္။
အိပ္ယာခင္းျဖဴျဖဴေလးေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထား ဒူးေထာင္ထားေသာ ဂ်ပန္မေလး၏
အလွကိုျမင္ရသူ ေယာက္်ားသားမ်ားအဖို႔ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာအတိ ...
“ ေဘာင္းဘီခြၽတ္လိုက္ေလ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က သတိေပးလိုက္ေတာ႔မွ မေခ်ာေလးက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင္႔
မီနီစကပ္ေအာက္ရွိ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ စကပ္ကိုေတာ႔
အေပၚသို႔မလွန္ေသး၊ ေကာင္မေလး ရွက္ေနဟန္တူသည္။
“ ဒီလို ရွက္ေနလို႔ ... ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး စူဇီရဲ႕ ... ကဲကဲရွက္ရင္မ်က္စိပိတ္ထားေနာ္
ကြၽန္ေတာ္ဖာသာ လွန္ၾကည့္မယ္ ... ”
စူဇီက အိပ္ယာခင္းျဖဴျဖဴကို သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚသို႔ ဆြဲတင္၍အုပ္လိုက္၏။
ေဒါက္တာမင္းဒင္လက္ေတြတုန္ေနသည္။ ရင္ေတြက တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနသည္။ စကပ္ကေလးကို
အေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္း လွန္၍ မတင္လိုက္သည္။ စူဇီေပါင္ႏွစ္လံုးကို ေစ႔ထား၏။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ မီနီစကပ္ေလးသည္ စူဇီ၏ ခါးလယ္တိုင္ေအာင္ လန္တက္သြား
ေပၿပီ။ ထိုအခါ ထိန္ထိန္လင္းေသာ ေလးေပမီးေခ်ာင္းေအာက္တြင္ စူဇီ၏ ေပါင္သားေဖြးေဖြး
ႏွစ္လံုးၾကား ... ဝမ္းပ်ဥ္းသားဝင္းဝင္းေအာက္ ဆီးစပ္တြင္ အေမႊးမဲမဲေလးမ်ားဖံုးအုပ္ေနေသာ
ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းအိအိေလးက ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွ မေပၚတဝက္ ေပၚတဝက္ျဖင္႔ ...
“ ေပါင္ကားလိုက္ပါလား စူဇီ ... ”
စူဇီေဒါက္တာ႔ကို မၾကည့္ရဲ ဒါေပမယ္႔မ်က္ႏွာကို အုပ္ထားသျဖင္႔ ေတာ္ေသးသည္။
သူ႔အလိုက် ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အနည္းငယ္ျဖဲေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါခုန္းမို႔ေဖာင္းၾ<ြကလ်က္
ရွိေသာ စူဇီ၏ ေစာက္ပတ္ကေလးသည္ ထင္းထင္းႀကီးေပၚလာေတာ႔သည္။ ကေလးမေမြးဘူး
ေသးသျဖင္႔ အအိုတစ္ေယာက္ဟု ထင္ရက္စရာမရွိ။ အပ်ဳိစင္ကေလးတစ္ေယာက္၏ အဂၤါစပ္
ကေလးလို ပကတိေစ႔လ်က္ပင္ရွိေန၏။ တကယ္ေတာ႔စူဇီမွာ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမစ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ
ဇနီးငယ္ျဖစ္ေပသည္။ အိမ္ေထာင္သက္ေလးႏွစ္အတြင္းဗိုလ္မႉးဒစ္စမစ္ကသူမကို အႀကိမ္ေပါင္း
မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ လိုးခဲ႔ဖူးေပၿပီ။
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ စူဇီ၏လွပေသာ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ေနရင္းက
တကိုယ္လံုးရာဂေသြးေတြ ဘေလာင္ဆူလာ၏။ စူဇီ၏ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို အလြန္ပင္လိုးခ်င္
လာေသာစိတ္ကို မနည္းႀကီးထိန္းခ်ဳပ္ထားရေပသည္
“ စူဇီ ... အထဲကို နဲနဲႏႈိက္ၾကည့္မယ္ေနာ္ ... ”
“ လက္အိတ္မစြပ္ဘူးလား ... ေဒါက္တာ ... ”
“ ရပါတယ္ ... ကြၽန္ေတာ္မရြံတတ္ပါဘူး ”
ေျပာမည့္သာေျပာရသည္ စူဇီ၏ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာ ရြံဖို႔ေနေနသာသာ ပါးစပ္ျဖင္႔
ကုန္းစုပ္ခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ လွပေန၏။ အေမႊးမဲမဲေလးမ်ားက ေစာက္ပတ္
ႏုတ္ခမ္းႏွင္႔ ဆီးစပ္တြင္ ေတာထေနၾကသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ စူဇီ၏ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို လက္တဖက္ျဖင္႔ကိုင္လုိက္၏။
စူဇီအနည္းငယ္တြန္႔သြားသည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားရွိ လီးႀကီးမွာလည္း ႏူးညံ့ေသာမဓါတ္၏ အထိ
အေတြ႕ေၾကာင္႔ တင္းမာေထာင္ၾကြလာသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ စူဇီ၏
ေပါင္ေလး ပိုမိုကားလာသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ ေစာက္ပတ္ကေလးကို အသာအယာ
ပြတ္သတ္ကိုင္တြယ္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို လက္ၫႈိးလက္မတို႔ျဖင္႔ ေထာက္၍ျဖဲကာ
ဖြင္႔ၾကည့္လိုက္သည္။
ေစာက္ပတ္အေျမႇာင္းေလးက ျပဲဟသြားၿပီး အတြင္းသား နီနီရဲရဲေလးမ်ားပင္ေပၚလာ
ေပၿပီ။ အကြဲဝထိပ္တြင္ စူဇီ၏ေစာက္စိခြၽန္ခြၽန္ေလးမွာ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ကိုင္တြယ္မႈေၾကာင္႔
တဆတ္ဆတ္ျဖင္႔ တင္းမာလာေပသည္။ မဆီမဆိုင္ ေစာက္စိေလးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင္႔
ထိကိုင္ၾကည့္မိသည္။ စူဇီေလးခမ်ာ တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားရွာသည္။ ေနာက္ၿပီး ေစာက္ပတ္တစ္ခု
လံုးကို လက္ဖဝါးျဖင္႔ အုပ္ကိုင္၍ ညင္သာစြာပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးေကာ႔လာ၏။
“ အို ... အို ... အဟင္း ... ဟင္း ... ေဒါက္တာရယ္ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ႏႈိက္မၾကည့္ေသးပါ။ အေပၚယံတြင္
သာကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပးေနျခင္းသာျဖစ္ပါ၏။ စူဇီမွာ တဟင္းဟင္း တအင္႔အင္႔ၿငီးျငဴသံထြက္လာ
ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အစြမ္းကုန္ျဖဲကားလ်က္ ဖင္ႀကီးကို ေမြ႕ယာေပၚမွ ေျမာက္ၾကြ
သြားေအာင္ ေကာ႔လာသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ ... ထိုနည္းတူ စူဇီမွာလည္းစိတ္ေတြ ဘယ္လို
ျဖစ္ကုန္မွန္းမသိ၊ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ကလိကလိျဖစ္လာေတာ႔သည္။
“ စူဇီ ... ” “ ရွင္ ... ေဒါက္တာ ... ”
“ စူဇီက က်န္းမာေရးသိပ္ေကာင္းတာပဲေနာ္ ... သားအိမ္လမ္းေၾကာင္းေတြဘာေတြလဲ
အားလံုးေကာင္းပါတယ္ ... ဒါနဲ႔မ်ား ဘာလို႔ ကေလးမရႏိုင္ပါလိမ္႔ ... ”
“ ဂ်ပန္မွာေဆးစစ္ၾကည့္ေတာ႔ ကြၽန္မရဲ႕မ်ဳိးဥျပြန္ပ်က္စီးသြားလို႔ မရႏိုင္တာတဲ႔ ... ”
“ အို ... ဘာေၾကာင္႔မ်ားပါလိမ္႔ ... ”
“ ကြၽန္မေယာက္်ားရဲ႕ ဟာႀကီးက ... အို ရွက္မေနေတာ႔ပါဘူး ေဒါက္တာရယ္ ... အဲ
သူ႔လီးႀကီးက ရွည္လြန္းေတာ႔ ကြၽန္မကို စက္ယွက္တဲ႔အခါ သားအိမ္ထဲကိုေရာက္သြားၿပီး
မ်ဳိးဥျပြန္ပ်က္စီးသြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ေဒါက္တာ ... ”
“ ဟာ ... ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား ... ”
“ ဟုတ္ပါတယ္ ေဒါက္တာ ... သူ႔လီးႀကီးက အလ်ား ၈လက္မေတာင္ရွိတယ္၊ သူက
ကြၽန္မကိုလုပ္ရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ ၫွာၫွာတာတာ မလုပ္ပါဘူးရွင္ ... ကြၽန္မဟာေလးေတာင္
ကြဲၿပဲသြားခဲ႔ဖူးပါတယ္ ... ”
“ ဒါေပမယ္႔ စူဇီ႔အဖုတ္ေလးက ကြဲထားတယ္လို႔ မထင္ရဘူးေနာ္ ... ”
“ ဟိုမွာ ေဆးျပန္ကုထားပါတယ္ ... အခုေတာ႔ သူနဲ႔ကြၽန္မ မစက္ယွက္တာ
ၾကာပါၿပီ ”
“ ဒါနဲ႔မ်ားစူဇီရယ္ ဘာေၾကာင္႔မ်ားဒါေလာက္ေတာင္ကေလးလိုခ်င္ရတာလဲဟင္... ”
“ အို ေဒါက္တာရယ္ ... ဒါကေတာ႔ သူ႔ကို ခ်စ္တာကိုးရွင္႔ ... ”
စူဇီသည္ စကားေျပာရင္း ရွက္ဟန္မတူေတာ႔၊ သူ၏မ်က္ႏွာကို ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ပင္ ျပန္ၾကည့္
ေနေလသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္လည္း သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို ကိုင္တြယ္ထားရာမွ
မလႊတ္ေသးပဲ ကုတင္ေပၚတြင္ပက္လက္ကားယားေလးျဖစ္ေနေသာဂ်ပန္မေလးစူဇီ၏ခႏၶာကိုယ္
လွလွေလးကို အာသာငမ္းငမ္းၾကည့္ေနမိသည္။
“ ေယာက္်ားနဲ႔ မစက္ယွက္ဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကေလးရမွာလည္း စူဇီရဲ႕ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ႔ကို အကဲစမ္းသလိုေမးလိုက္၏။
“ ဒါေတာ႔ ေဒါက္တာရယ္... မစပ္ယွက္ဘဲ ကေလးရႏိုင္တဲ႔နည္းေတြ ရွိတယ္ဆို... ”
“ ရွိေတာ႔ ရွိတာေပါ႔ေလ... ဒါေပမယ္႔ နဲနဲပါးပါးေတာ႔ ဆက္ဆံၾကည့္ရလိမ္႔မယ္... ”
“ ကြၽန္မ သူနဲ႔ ဆက္ဆံရမွာေတာ႔ ခပ္လန္႔လန္႔ပဲေဒါက္တာ ... အင္း ဒါေပမယ္႔
ကေလးရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ကြဲခ်င္ကြဲသြားပါေစ ကြၽန္မခံပါ႔မယ္ ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ စူဇီ၏ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို ပြတ္ေပးေနျပန္သည္။
“ စူဇီ႔ေစာက္ဖုတ္ကေလးက သိပ္လွတာပဲကြာ ... ”
“ အို ေဒါက္တာကလဲ ... ”
အအိုဆိုေပမယ္႔ စူဇီ ရွက္ေတာ႔ရွက္တတ္သား၊ မလႊဲမေရွာင္သာလို႔သာ ခံေနရသည္၊
ေဒါက္တာမင္းဒင္၏အကိုင္အတြယ္ေၾကာင္႔ သူမစိတ္ေတြ မ႐ိုးမရြျဖစ္လာတာေတာ႔ အမွန္ပင္။
“ ဒီလိုလုပ္ပါလား ... စူဇီ ... ” “ ဘယ္လိုလဲဟင္ ... ”
“ စူဇီ႔ကို ကေလးရႏိုင္ မရႏိုင္ ကြၽန္ေတာ္အရင္လုပ္ၾကည့္မယ္ေလ ... ”
မထူးေတာ႔ၿပီမို႔ ေဒါက္တာမင္းဒင္ ေဝ႔လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္မေနေတာ႔ဘဲ၊ ဒဲ႔ဒိုးႀကီး
ေျပာခ်လိုက္သည္။ စူဇီကလည္း နဂိုကတည္းက လက္ခံခ်င္ေနေပမယ္႔ အနည္းငယ္ေတာ႔
မူလိုက္မိသည္။
“ ဟင္႔အင္း ေဒါက္တာရယ္ ... သူသိသြားရင္ ဘယ္ေကာင္းပါ႔မလဲ ... ”
“ သူမသိေစရပါဘူး ... စူဇီသာျပန္မေျပာနဲ႔ေလ ... ”
“ စူဇီက ဘာလို႔ျပန္ေျပာရမွာလဲ ေဒါက္တာရယ္ ... ”
“ ကဲ ... ဒါျဖင္႔ စူဇီ ... ” “ ရွင္ ... ” “ စူဇီ႔ကို ကြၽန္ေတာ္လိုးရမလားဟင္ ... ”
“ ေဒါက္တာဘယ္သူ႔ကိုမွ ျပန္မေျပာရဘူးေနာ္ ... ”
“ စိတ္ခ်ပါ စူဇီရယ္ ... ”
လူနာစမ္းသပ္ခန္းတံခါးမႀကီးမွာ အတြင္းမွ ဂလန္႔ထိုးပိတ္ထားသျဖင္႔ အေပၚထပ္မွ
ဆင္းလာေသာ နန္းမူ၏စိတ္ထဲတြင္ သံသယေလးဝင္လာသည္။ ဒီတံခါးပိတ္မထားတာၾကာၿပီ၊
အထဲမွာ အေရးတႀကီးလူနာမ်ားရွိေနလို႔လား၊ အို ကိုယ္ႏွင္႔မဆိုင္ပါဘူးေလ ...
နန္းမူအေတြးကေလးျဖတ္လိုက္ရင္း ဆရာမမ်ားနားေနခန္းႏွင္႔ ကပ္လ်က္ရွိေသာ
ေရအိမ္အတြင္းသို႔ဝင္ခဲ႔သည္။ ေရအိမ္မွာ လူနာစမ္းသပ္ခန္းႏွင္႔ နံရံသာျခားၿပီး အေပၚရွိ
ေလဝင္ေပါက္မွေခ်ာင္းၾကည့္လွ်င္ စမ္းသပ္ခန္းအတြင္းသို႔ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ နန္းမူေရအိမ္ထဲ
ဝင္၍ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ေနစဥ္ စမ္းသပ္ခန္းတြင္းမွ တိုးတိုး တိုးတိုးႏွင္႔ စကားေျပာသံမ်ားကို
ၾကားလုိက္ရသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင္႔ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ အဂၤလိပ္လိုေျပာေနၾက
ျခင္းကို မပီမသၾကားေနရ၏။ နန္းမူစိတ္ထဲမွာ စပ္စုခ်င္စိတ္က တားမႏိုင္ ဆီးမရျဖစ္လာ၏။
ထို႔ေၾကာင္႔ နန္းမူသည္ ေရအိမ္တံခါးကို အတြင္းမွ ပိတ္ထားလိုက္ၿပီး လက္ေဆး
ေၾ<ြကဇလံုမွတဆင္႔ အေပၚသို႔တက္ကာ စမ္းသပ္ခန္းတြင္းသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။
ဟင္ ... ေဒါက္တာမင္းဒင္ပါလား ... ကုတင္ေပၚမွာလည္း ဂ်ပန္မေလးလား
တ႐ုတ္မေလးလားမသိ လွလိုက္တာ နန္းမူအရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။ သူတို႔ တိုးတိုး
ေျပာေနတာကိုလည္း ေရအိမ္တြင္းမွ အတိုင္းသာၾကားေနရေပေတာ႔သည္။
“ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္ပါလား ... စူဇီ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ႔နားကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္၏။ ၿပီးေတာ႔ သူကိုယ္တိုင္လည္း
ေဘာင္းဘီရွည္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလ၏။
အားပါးပါး ႀကီးလိုက္တာရွင္ မနဲမေနာပါပဲ ... သူ႔လီးႀကီးက ကိုးဆယ္ဒီဂရီ
ေထာင္မတ္လ်က္ တရမ္းရမ္းျဖင္႔ေပၚထြက္လာသည္။ စူဇီေတာ႔ ဘယ္လိုေနမည္ဟုမေျပာတတ္
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ နန္းမူကေတာ႔ ဖင္ေက်ာတြန္႔သြားေလာက္ေအာင္ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္း
ထသြားရ၏။
ၾကည့္စမ္းပါအံုး ေကာ႔ေထာင္ေနလိုက္တာ၊ ထိပ္ႀကီးကလည္း နီရဲ ၿပဲလန္ၿပီး ပန္းသီး
ႀကီးတမွ်ထင္ရသည္။ တင္းေျပာင္ၿပီး ျပဴးျပဲေနေသာ ဒစ္ႀကီးက နန္းမူကို အသဲငလ်င္လႈပ္
သြားေစသည္။
စူဇီသည္လည္းသူမ၏အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ခုေတာ႔ စူဇီသည္
မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင္႔ ကိုယ္လံုးတီးေလးျဖစ္သြားရေခ်ၿပီ။ အေရÈတိုင္း၏
အလွတို႔ျဖင္႔ျပည့္စံုလွေသာ စူဇီ၏ကိုယ္လံုးေလးသည္ တပ္မက္ဖြယ္ရာအတိျဖင္႔ ေဒါက္တာ
မင္းဒင္ကို ဖိတ္ေခၚေနေပသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္က အကႌ်မခြၽတ္ေသးေပမယ္႔ ေအာက္ပိုင္းကေတာ႔ဗလာနတၴိ။ စူဇီက
သူ၏ေထာင္မတ္ေနေသာလီးႀကီးကို သူမ၏ ျဖဴႏုေသာလက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ားျဖင္႔
အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္၏။ လီးႀကီး၏ ေသြးတိုးႏႈန္းက စူဇီ၏လက္ဖဝါးႏုႏုေလးတြင္
တဒိတ္ဒိတ္ျဖင္႔ ခံစားသိရွိေနရ၏။
“ သူ႔လီးႀကီးကလည္း ... ႀကီးတာပါပဲ ေနာ္ ... ”
“ စူဇီ႔ကို လုပ္ရန္ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါေနာ္ ... ”
“ မနာေစရပါဘူး စူဇီ ... ကြၽန္ေတာ္မၾကမ္းပါဘူး ...
ေဒါက္တာမင္းဒင္က ကုတင္ေပၚတြင္ ကိုယ္တံုးလံုးေလးထိုင္ေနေသာ စူဇီ၏ ခါးေလး
ကို ကုတင္ေအာက္မွ မတ္တတ္ရပ္ရင္း ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။
စူဇီသည္ လက္တစ္ဖက္က သူ႔လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လ်က္ က်န္လက္တစ္ဖက္က သူ႔
လည္ဂုတ္ႀကီးကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ႔ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ႔ေမာ႔ေလးလုပ္ကာ
ႏႈတ္ခမ္းႏုႏုေလးႏွစ္မႊာက သူ႔အနမ္းကို ငံ႔လင္႔ၾကဴိဆိုေနေပသည္။ နီရဲစိုစြတ္ေသာႏႈတ္ခမ္းေလး
ႏွစ္လႊာက တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေတာ႔၏။
သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ပါးစပ္ႀကီးျဖင္႔ ငံုခဲလ်က္ ခမ္းၾကမ္းၾကမ္းေလး ဖိကပ္စုပ္ယူ
လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ စူဇီ၏မ်က္ေတာင္ေကာ႔ႀကီးမ်ား စဥ္းက်သြားၿပီး တဟင္႔ဟင္႔ျဖင္႔ လူးလြန္႔
သြားရွာသည္။ စူဇီအသဲေတြ အူေတြဆြဲထုတ္ခံရသလို သူ႔အနမ္းတြင္ မိန္းမူးသားရပါသည္။ သူ႔
လီးႀကီးကိုလည္း ပို၍ ခပ္တင္းတင္းျဖစ္ၫွစ္ထားလိုက္မိေတာ႔၏။
ေဒါက္တာမင္းဒင္၏လက္ဝါးႀကီးတစ္ဖက္က စူဇီ၏ ႏို႔အံုအိအိေလးေပၚသို႔ ဆုပ္ကိုင္
လုိက္ၿပီး အသာအယာဆုပ္နယ္ေပး၏။ စူဇီ၏ႏို႔ႏွစ္လံုးမွာ အအိုသာဆိုရသည္။ ေပ်ာ႔အိတြဲက်
ျခင္းမရွိဘဲ ခြၽန္ခြၽန္လံုးလံုးေလးျဖင္႔တုန္တုန္ျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴႏုေသာႏို႔အံုေလးမ်ား၏ ထိပ္တြင္
နီရဲေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းအဖုေလးေတြက ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ လက္၌ဆူၾကြလာသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင္႔ဆြဲယူေဆာ႔ကစား
ေနလိုက္သည္။
ေခ်ာေမြ႕လွပေသာမ်က္ႏွာေလးကို ေနရာမလပ္ နမ္း႐ႈပ္သည္။ နဖူး၊ ပါးျပင္၊ ၿပီးေတာ႔
လည္တိုင္ေက်ာ႔ေက်ာ႔ ... ႏႈတ္ခမ္းျခင္းနမ္းလိုက္သည့္အခါတြင္စူဇီေကာ႔တက္သြား၏။ ပါးစပ္
ျခင္းေတြ႕၍ အတြင္းတြင္ လွ်ာျခင္းပါကလိေနျပန္သည္။
အခ်ိန္ေတာ္ၾကာစုပ္နမ္းၿပီးမွ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ပါးစပ္သည္ စူဇီ၏ႏုိ႔ႏွစ္လံုးေပၚသုိ႔
ေရာက္ရွိသြား၏။ ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ စူဇီ၏ႏို႔ႏွစ္လံုးကို တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးစို႔သည္။
ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို သြားျဖင္႔ မနာ႔တနာကိုက္၍ ပါးစပ္အတြင္းစုပ္ယူၿပီး လွ်ာျဖင္႔ထိုးေမႊ
ကလိသည္။ စူဇီက ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ ဆံပင္မ်ားကိုဆုပ္ဆြဲယူ၍ ရင္ဘတ္ကေလးကို
ေကာ႔ေကာ႔ေပး၏။
သူ႔ႏွာေခါင္းေတြ ပါးစပ္ေတြက စူဇီ၏အေပၚပိုင္းမွ ေအာက္သို႔တျဖည္းျဖည္းဆင္းလာ
သည္။ ဝမ္းဗိုက္သားေဖြးေဖြးကိုလည္း မလြတ္တမ္းနမ္း၏။ ထိုအခါတြင္မေတာ႔ စူဇီက ကုတင
ေပၚသို႔ အသာျပန္၍ ပက္လက္လွဲေပးလိုက္သည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္က ကုတင္ေအာက္တြင္
မတ္တတ္ရပ္ကာ စူဇီ၏ဆီးခံုမို႔မို႔ကို နမ္း၏။ ၿပီးေတာ႔ ဆီးစပ္ေအာက္အေမႊးမဲမဲမ်ား ဖံုးအုပ္
ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို နမ္း၏။
စူဇီ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အနည္းငယ္ကားလိုက္ၿပီး ေကာ႔ေပးမိ၏။ ခဏအၾကာတြင္
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ စူဇီ၏ေပါင္ႏွလံုးၾကားသို႔ေခါင္းဝင္ကာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို
လွ်ာျဖင္႔ လ်က္ေတာ႔၏။ ေစာေစာကထဲက ဖီလင္ဝင္ေအာင္နမ္းထားျခင္းခံရသျဖင္႔ စူဇီ၏
ေစာက္ပတ္ကေလးအတြင္းမွ တဏွာေရွ႕ေျပးအက်ိရည္ေလးမ်ားက စိုစြတ္ထြက္ေပၚလာသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ကို လွ်ာျဖင္႔ လ်က္ေသာအခါ အသဲကလီစာထဲကပါ
ေျဗာင္းဆံေအာင္ ခံခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာသည္။
သူ႔လွ်ာေႏြးေႏြးႀကီးက စူဇီ၏ေစာက္ပတ္အကြဲေလးတေလွ်ာက္ အထက္ေအာက္
အျပန္အလွန္ လ်က္ေပး လ်က္ရွိသည္။ ေစာက္စိေလးကို လွ်ာျဖင္႔ ဖိထိုးကလိ၏။
“ အို ... အို ... အင္း ... ေဒါက္တာရယ္ ... ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ေနတာလဲကြယ္ ... စူဇီ
မေနတတ္ေတာ႔ဘူး ... ”
“ ခဏေလးပါစူဇီ ... စူဇီ႔ေစာက္ပတ္ကေလးက လ်က္လို႔ သိပ္အရသာရွိတာပဲ ... ”
စူဇီက တအင္းအင္းၿငီးျငဴရင္း ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ ေခါင္းကို ေပါင္ႏွစ္လံုးျဖင္႔
အတင္းခြၫွပ္ထားမိသည္။
စူဇီသည္ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင္႔လ်က္ေနမိသည္။ အာေခါင္ေတြ
ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ ေမာေဖါက္လာသလို လႈိက္၍လႈိက္၍ေမာေနသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏
ေခါင္းကို လက္ျဖင္႔စံုကိုင္လ်က္ ေပါင္တံရွည္ရွည္ေလးမ်ားကို ျမင္းထိုင္ပံုစံေကာ႔၍ ကားထား
ေပး၏။ ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ၏ေစာက္ပတ္ကေလးကို ပါးစပ္ျဖင္႔ စုပ္ယူၿပီး သြားျဖင္႔
မနာ႔တနာ ဖိကိုက္ေပးျပန္သည္။ စူဇီ တြန္႔သြားရ၏။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ လွ်ာႀကီးကို
ထိုးသြင္း၍ ေမႊေႏွာက္ကလိျပန္ေသာအခါ စူဇီမွာ အသဲေတြအူေတြပါ ျပဳတ္ထြက္သြားေတာ႔
မတတ္ တြန္႔လိမ္ေကာ႔ျပန္လာသည္။ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို ေစ႔လိုက္ကားလိုက္ျဖင္႔ တကိုယ္လံုး
နတ္ပူးသလို တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။
အျပင္ဖက္မွေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိေသာ ဆရာမေလးနန္းမူမွာလည္း သူမ၏ေစာက္ပတ္
အတြင္းမွ မ႐ုိးမရြျဖင္႔ တကိုယ္လံုး ကာမရာဂေသြးမ်ားလွည့္ပတ္လႈပ္ရွားလာသည္။ စူဇီ ေကာ႔
သြားတိုင္း နန္းမူလည္းေယာင္ရမ္း၍ ေကာ႔သြားမိ၏။ သူမ၏မ်က္ႏွာကေလးမွာလည္း စူဇီ
နည္းတူ ႐ႈံ႕လိုက္မဲ႔လုိက္ျဖင္႔ ေယာင္ရမ္းၿပီးသူမ၏ေစာက္ပတ္ကေလးကို ထမီေပၚမွအုပ္ကိုင္၍
ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။ နန္းမူရင္ထဲမွာ ကတုန္ကရီႀကီးျဖစ္ေနရပါသည္။ စူဇီေနရာတြင္ သူမ
သာ ဝင္၍ခံခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနသည္။ စူဇီ၏ေစာက္ပတ္တြင္ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏
တံေတြးမ်ားစိုစြတ္ေနသလို ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ပါးစပ္တြင္းလည္း ေစာက္ပတ္အရည္မ်ား
ေပက်ံကုန္သည္။
“ ေတာ္ၿပီ ေဒါက္တာရယ္ ... လိုးခ်င္လဲလိုးပါေတာ႔ စူဇီအရမ္းမေနႏိုင္ေတာ႔လို႔ပါ ”
ေကာင္မေလး၏ပါးစပ္မွ ဖြင္႔ဟေတာင္းဆိုလာေတာ႔မွ ေဒါက္တာမင္းဒင္ကုတင္
ေပၚသို႔တတ္လိုက္သည္။ စူဇီ ပက္လက္အေနအထားမွ ေပါင္တန္ရွည္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အစြမ္းကုန္
ျဖဲေပး၏။ ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ၏ ေပါင္းၾကားတြင္ ဒူးေထာက္လ်က္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
သူ၏ႀကီးမား တုတ္ခိုင္လွေသာ လီးႀကီးမွာလည္း သိသိသာသာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ
တုန္ေန၏။ ေငါက္ကနဲေငါက္ကနဲ မာန္ဖီေနၿပီး ေကာ႔တင္းေထာင္မတ္လ်က္ ဒစ္ႀကီးျပဴးျပဲကာ
စူဇီ၏ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနတာကို နန္းမူ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေနရ
ေပသည္။
ေစာက္ပတ္ကေလးမွာ အရည္ရႊဲ၍ ပြင္႔အာေနသျဖင္႔ အတြင္းသား နီနီရဲရဲေလးမ်ား
ကိုပင္ ျမင္ေနရသည္။ မို႔ေဖါင္းေဖါင္း ေစာက္ဖုတ္ကေလးက ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ လီးႀကီးကို
ျမဴေခၚေနသည္။ ခလယ္ကြဲေၾကာင္းေလးထိပ္ရွိ ေစာက္စိကေလးက တဆတ္ဆတ္ျဖင္႔ တင္းမာ
လာေပသည္။
ဒစ္ဖ်ားႀကီးကို ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ အသာေတ႔၍ ထိုးမသြင္းေသးပဲ အထက္
ေအာက္ စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္၏။ ဒစ္ႀကီးက ေစာက္စိေလးကို သြား၍သြား၍ ခလုတ္
တိုက္ေသာအခါ စူဇီမွာ ဖင္ေဖြေဖြးႀကီးမ်ားကို အိပ္ယာေပၚမွ ေျမာက္ၾ<ြကသြားေအာင္ ေကာ႔ေပး
မိရင္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အစြမ္းကုန္ ျဖဲကားထား၏။
“ လိုး ... လိုးပါေတာ႔ ေဒါက္တာရယ္ ... ေဒါက္တာလီးႀကီးကို စူဇီ႔ေစာက္ပတ္ေလး
ထဲ ထည့္လိုက္ပါေတာ႔ ... စူဇီ ခံခ်င္လွၿပီ ... ”
ဤသုိ႔အဓိပၸါယ္မ်ဳိးရွိေသာ ဂ်ပန္စကားကို ေကာင္မေလး၏ပါးစပ္မွ မပီမသ ၿငီးျငဴ
လာသည္။
လိုးသည့္ေနရာတြင္ကြၽမ္းက်င္လွသည့္ေဒါက္တာမင္းဒင္လည္း မဆိုင္းမတြပင္ စူဇီ၏
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ပါးစပ္ခ်င္းေတ႔၍ ဖိကပ္စုပ္ယူလိုက္ၿပီး ႏို႔ႏွစ္လံုးကို စံုကိုင္၍ လီးႀကီးကို
တျဖည္းျဖည္း ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ထိုအခါ လီးႀကီးက တျဖစ္ျဖစ္အသံမ်ားႏွင္႔အတူ
ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တိုးဝင္ေနေတာ႔၏။
ေဒါက္တာမင္းဒင္အဖို႔ ဂ်ပန္မေလးကို လိုးရသည္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ အရသာရွိလွသည္။
စူဇီမွာလည္း ႀကီးထြားရွည္လ်ားလွေသာ လီးႀကီးက ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ မဆန္႔မျပဲဝင္လာ
သျဖင္႔ နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္းတခ်ိန္ထဲမွာပင္ စည္းစိမ္ႏွစ္မ်ဳိးကို ခံစားလိုက္ရ
သည့္အတြက္ တကိုယ္လံုး ထြန္႔ထြန္႔လူးေနေတာ႔သည္။
ကားထားေပးေသာ ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုျပန္ေစ႔ကာ မိမိရင္ဘတ္ကို တြန္းထားေသာ စူဇီ႔
အား ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ ေလွ်ာ႔မေပးပဲ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေၫွာင္႔သြင္းေန၏။ စူဇီမွာလည္း
မ်က္ႏွာကေလး႐ႈံ႕မဲ႔လ်က္ တအင္းအင္းေလသံျဖင္႔ၿငီးျငဴရင္း ႀကိတ္မွိတ္ခံေနရသည္။
“ ေအာင္မေလး ... ေဒါက္တာရယ္ နာလိုက္တာ ... ကြၽတ္ ကြၽတ္ အ အ ... ”
စူဇီ တိုးတိုးေလး ၿငီးတြားေနမိသည္။
“ မနာပါဘူးစူဇီရဲ႕ ... ေကာင္းတာမ်ား ... ”
“ ဟင္႔ အင္း ေဒါက္တာ ... နာတယ္ ... ရွီး အား ... ”
“ ဝင္စမို႔ပါ စူဇီရယ္ ... ခဏေလး ... ခဏေလး ... ”
“ အို ေဒါက္တာ ... ေျဖးေျဖး ... အား ... အား ... ကြၽတ္ ... ကြၽတ္ ... ကြၽတ္ ... ”
“ စူဇီကလည္းကြာ ... ဒါေလးမ်ား ... ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ... ”
“ စူဇီမခံရတာၾကာၿပီ ေဒါက္တာရဲ႕ ... ဒါေၾကာင္႔မို႔ သိပ္မခံႏိုင္တာ ... ေျဖးေျဖး
လုပ္ေနာ္ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က ေခ်ာ႔ေမာ႔၍ မွန္မွန္ေဆာင္႔၏။ စူဇီက အံကေလးႀကိတ္ၿပီး
လီးႀကီး၏ဒဏ္ကို ခံေနရသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ ေအာက္ပိုင္းတြင္ စူဇီ၏ေစာက္ဖုတ္
ေလးကို တခ်က္ခ်င္းမွန္မွန္လိုးေနသလို ေပၚပိုင္းမွ ေဖါင္းမို႔အိစက္ေသာ ႏို႔ႏွစ္လံုးကို တလံုးစီ
စို႔ေပးေန၏။
စူဇီသည္ မဆန္႔မျပဲဝင္လာေသာ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ လီးႀကီးေၾကာင္႔ နာက်င္ေန
ေသာ္လည္း ကာမဆႏၵအလြန္ျပင္းထန္ေနပါၿပီ။ သူမ၏ကာမစိတ္မ်ားထၾကြေနၿပီး မ်က္လံုးကို
စံုမွတ္ထားကာ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ဖက္ထားေသာ လက္ေခ်ာင္းေလး
မ်ားက ေရြ႕လ်ားပြတ္သပ္ ကုတ္ျခစ္တြယ္ကပ္ေနၾက၏။ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ အရည္ၾကည္
မ်ားကလည္း တေတာက္ေတာက္ ယိုးစီးလာၾက၏။
လီးႀကီးဝင္ထြက္သည့္အခါမ်ားတြင္ ေစာက္ေခါင္းဝ လိုဏ္ဂူထဲမွ စိုစြတ္ထြက္ေပၚ
လာေသာ အရည္မ်ားေၾကာင္႔ တဖြတ္ဖြတ္ အသံျမည္ေနေပသည္။ တခ်က္တြင္ အရွိန္ျဖင္႔
တအားျပစ္ေဆာင္႔လိုက္ရာ ဒုတ္ ဒုတ္ ဟူေသာအသံႏွင္႔ လီးႀကီးက အဆံုးတိုင္ဝင္လာရာ
ဒစ္ႀကီးက သားအိမ္ဝကို ေဆာင္႔မိ၏။ ထိုအခါ စူဇီမွာ အားကနဲ ေအာ္ၿပီးေကာ႔တက္သြား၏။
သံကုတင္ေလးက ေဆာင့္လိုးလိုက္သည့္အရွိန္ေၾကာင္႔တကြၽီကြၽီရမ္းခါလ်က္ စူဇီ႔ကိုယ္လံုးေလး
မွာလည္း သြက္သြက္ခါ တုန္သြားေပသည္။
ေစာက္ပတ္ကေလးမွာက်ဥ္းသေလာက္ လီးႀကီးက ႀကီးလြန္းလွသျဖင္႔ အဆံုးထိ
ဝင္သြားေသာအခါ ေစာက္အံုကေလးတခုလံုး ျပည့္က်ပ္တင္းစို႔ေနေလသည္။ လီးႀကီးအဆံုးထိ
ဝင္သြားေသာအခါမ်ဳိးတြင္ ေစာက္အံုကေလးက ခြက္လ်က္ခ်ဳိင္႔ဝင္သြားၿပီး ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည့္
အခါမ်ားတြင္ ခုန္းၾကြ၍ေဖါင္းတက္လာသည္။ လီးႀကီးက ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ေစာက္ပတ္
ကေလးက ခုန္းလိုက္ခြက္လိုက္ ဒါကိုျမင္ေနရေသာ နန္းမူမွာလည္း စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ႔
ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာသည္။ ထဘီေလးကို အေပၚသို႔လွန္တင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ေစာက္ပတ္
အတြင္းသို႔ လက္ေခ်ာင္ေလးမ်ားျဖင္႔ တစြပ္စြပ္ထိုးႏႈိက္ေနမိေတာ႔သည္။
ေအာက္မွျဖဲကားေကာ႔ေျမႇာက္၍ခံေနရေသာ စူဇီမွာ ခံရင္း ခံရင္း ေကာင္းသထက္
ေကာင္းလာကာ ေစာေစာကနာက်င္မႈေဝဒနာေလးမ်ားေပ်ာက္ဆံုးသြားရၿပီး ကာမအရသာအရွိန္
အေလးမ်ားက တရွိန္ရွန္တက္လာေတာ႔၏။
“ အို ... အို ... ေဆာင္႔ပါ ေဒါက္တာရယ္ ... အရမ္း ေကာင္းလာၿပီကြယ္ ... ”
“ စူဇီခံႏိုင္လာၿပီ မဟုတ္လားဟင္ ... ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ေဒါက္တာ... ေဆာင္႔ပါ.. ေဆာင္႔ပါ... ေကာင္းလုိက္တာေဒါက္တာရယ္ ”
“ အား ... ရွီး ... ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ... ”
“ ဖြပ္ ... စြပ္ ... ဖတ္ ... ဖတ္ ... ”
“ အား ... အား ... ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းမသိဘူး ေဒါက္တာရယ္ ... ”
“ ခပ္နာနာေလး ေဆာင္႔စမ္းပါ ... စူဇီ ခံလို႔ အရမ္းေကာင္းလာၿပီ ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ၏ ႏို႔ႏွစ္လံုးကို စံုကိုင္ဆြဲ၍ အဆက္မျပတ္ ေဆာင္႔၍
ေဆာင္႔၍ လိုး၏။ လီးႀကီးûမပ္ဝင္သြားတိုင္း၊ ဥႀကီးႏွစ္လံုးက စူဇီ၏ ဖင္ကားကားႀကီးႏွစ္ျခမ္း
ၾကား စအိုဝေလးကို တဖတ္ဖတ္ ႐ုိက္ခတ္၏။ အရည္မ်ားရႊဲအိုင္ေနသျဖင္႔ သူမ၏ေပါင္ျခံႏွင္႔
ဆီးခံုပါမက်န္ စင္ထြက္ကုန္၏။ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏အေမႊးမ်ားႏွင္႔ ¤င္း၏လဥႀကီးတြင္လည္း
သူမ၏ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင္႔ စိုရႊဲလ်က္ရွိေတာ႔သည္။
စမ္းသပ္ခန္းအတြင္းမွ ဂ်ပန္မေလးစူဇီ ေကာ႔ျပန္လန္ေနသလို ေရအိမ္တြင္းမွ နန္းမူ
လည္း သူတို႔လိုးေနၾကသည္ကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲတြန္႔လိမ္လ်က္ရွိပါေတာ႔သည္။ ေအာ္
ဒါမ်ဳိးကို တခါမွ မျမင္ဘူးတဲ႔ အပ်ဳိစင္ သူနာျပဳဆရာမေလးနန္းမူသည္လည္း ခႏၶာကိုယ္
ေသြးသားဆူၿဖိဳးသည့္အရြယ္မို႔ တစ္ေယာက္ထဲ မာစတာေဗးရွင္းလုပ္ေနမိသည္တကား ...
ေအာက္မွခံေနေသာ စူဇီလည္းအရသာေတြ႕ေနၿပီ ျဖစ္ရာ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏
ေဆာင္႔ခ်က္ႏွင္႔အညီ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ႏွင္႔ ကတ္ေအာင္ အစြမ္းကုန္
ျဖဲကားထားေပးၿပီး ဖင္ႀကီးကိုပါေျမာက္ၾကြ၍ ေကာ႔ထိုးေပးေနသည္။ အရွိန္ကေလးရလာၿပီ
ျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငံုခဲစုပ္ယူကာ သူ႔ဖင္ကို ေျမႇာက္လိုက္
ၾကြလိုက္ျဖင္႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ေဆာင္႔ထည့္ေနေတာ႔သည္။
သူ၏လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကလည္း စူဇီ၏ခႏၶာကိုယ္လွလွေလးေပၚတြင္ အၿငိမ္မေန
ႏိုင္ေအာင္လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ တကိုယ္လံုးကိုျဖစ္ၫွစ္ပြတ္သပ္ေနသည္။ ႏို႔ႏွစ္လံုးကိုၫွစ္
လိုက္ ဖင္ႀကီးႏွစ္လံုးကို ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ျဖင္႔ လုပ္ရင္း ေစာက္ပတ္အတြင္းသုိ႔ လီးႀကီးကို
ဆံုေထာင္းသလို ေထာင္းထည့္ေနေလသည္။
“ အား ... ဟင္႔ ... ဟင္႔ ... ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေဆာင္႔ပါေဒါက္တာ ... ျမန္ျမန္ ...
ျမန္ျမန္ေလး ... ကြၽန္မ ... ကြၽန္မ ... ၿပီးေတာ႔မယ္ ... မရပ္လုိက္ပါနဲ႔ ... ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ၏ပုခံုးေပၚသို႔ တဖက္တခ်က္တင္
လိုက္ၿပီး ေကာ႔ေထာင္ထားေသာ ဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားရွိ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို
အဆံုးတိုင္ပင္ အားရပါးရေဆာင္႔သြင္းပစ္လိုက္၏။ စူဇီမွာ ၿပီးကာနီးျဖစ္သျဖင္႔ အားမလို
အားမရျဖစ္လာကာ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ ခါးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင္႔ အတင္းဆြဲဖက္ကာ
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အတင္းျဖဲေပးထားသည္။ ဖင္ႀကီးကိုပါ ေကာ႔ေျမႇာက္၍ စေကာဝိုင္းသလို
လုပ္ေပးလိုက္ ဘယ္ညာယိမ္းေပးလိုက္ျဖင္႔ သူ၏ေဆာင္႔ခ်က္ႏွင္႔အညီ လိုက္လုပ္ေပးေနရာ
ေဒါက္တာမင္းဒင္အဖို႔ အထူးဇိမ္ေတြ႕ေန၏။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပခံုးေပၚသို႔ခ်ိတ္တင္
၍ ခါးေလးကိုဟိုဘက္သည္ဘက္လိမ္႔ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါစူဇီ၏ ဖင္တျခမ္းမွာ အေပၚသို႔
ေျမာက္တက္သြားၿပီး ေနာက္တခ်မ္းကေအာက္ဖက္သို႔နိမ္႔သြားသည္။ ဤသို႔ေဒါက္တာမင္းဒင္
၏ လီးႀကီးကို စြတ္ငံုထားေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းရွိ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားက ဝက္အူရစ္
စပလိန္ကို အျပန္အလွန္လွည့္ေပးသကဲ႔သို႔ ျဖစ္ေနၿပီး အတြင္းမွလည္း ႐ႈံ႕ပြ႐ႈံ႕ပြျဖင္႔ ၫွစ္၍
ၫွစ္၍ေပးသည္။ စူဇီ အေတာ္အေပးေကာင္းသည္။ စူဇီ၏ အခံေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေဒါက္တာ
မင္းဒင္လည္း သုတ္လႊက္ခ်င္လာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးမၿပီးေသးသျဖင့္ အသာေအာင့္၍
သုတ္ကုိထိန္းရင္း ဆက္ေဆာင့္ေနသည္။
ေရအိမ္အတြင္းမွနန္းမူသည္လည္း စူဇီအလိုးခံပံုကိုသေဘာက်ရင္း သူမ၏ေစာက္ဖုတ္
ကေလးထဲသို႔လက္ႏိႈက္ကာ စူဇီလုပ္သလို ေကာ့လိုက္ ကားေျမႇာက္လိုက္ လုပ္ေနေတာ့သည္။
“ အိုး ... လိုးစမ္းပါရွင္... နန္းမူကုိ နာနာေလး ဖိလိုးေပးစမ္းပါ ... ”
တစ္ေယာက္တည္း ပါးစပ္မွလည္း ေယာင္ယမ္း၍ အသံအစ္အစ္ကေလးျဖင္႔
ေျပာေနမိသည္။ နန္းမူလည္း အရမ္းခံခ်င္ေနသည္။ ခံခ်င္စိတ္ေတြတအားျဖစ္ေနမိၿပီ။
စူဇီခံတာကို သိပ္အားက်ေနမိသည္။
နန္းမူတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရအိမ္အတြင္းမွာ ဖီလင္ေတြ
တက္ၿပီး မာစတာေဗးရွင္းေခၚ တစ္ကုိယ္ေရ အာသာဆႏၵ ေျဖေဖ်ာက္ေန၏။ ပါးစပ္မွလည္း
တအင္းအင္း ညီးျငဴမိ၏။
ေဒါက္တာမင္းဒင္ တစ္ေယာက္မွာလည္း ဂ်ပန္မေလးစူဇီကို လိုးရင္းလိုးရင္း
ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာကာ ေကာင္မေလး၏ မို႔ေဖာင္းေသာႏို႔အံုေဖြးေဖြးႏွစ္လံုးကို
လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဘယ္ညာဆုတ္ကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းျခင္းကပ္ကာ တႁပြတ္ႁပြတ္စုတ္ရင္း
ေဆာင့္ၿပီးရင္း ေဆာင့္ထည့္ေနေတာ့သည္။
ခဏအၾကာ စူဇီသည္လည္း အရသာထူးကိုေတြ႕၍ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းထဲမွ
ေဒါက္တာ၏ လေခ်ာင္းပြပြႀကီးကို ပြစိပြစိျဖင့္ ၫွစ္ေပးရင္း အရည္မ်ား႐ႊဲဆိုထြက္လာကာ
အျပင္သို႔ တဖႊီးဖႊီး ပန္းထြက္၍ ကာမအရသာ၏ အထြတ္အထိပ္ပန္းတိုင္သို႔ တက္လွမ္း
ေရာက္ရွိသြားပါေတာ့သည္။
စူဇီ၏ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား ဆုတ္ဆိုင္းသြားမတတ္ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ျဖစ္လို႔သြားရကာ
ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားပင္ တုတ္ေကြးသြားမတတ္ အရသာကုိ အစြမ္းကုန္ခံစား ရရွိ
လိုက္ရၿပီး တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလသည္။
အေပၚမွ လိုးေဆာင့္ထည့္သြင္းေနရေသာ ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္လည္း တြန္႔ကနဲ
ျဖစ္သြားရၿပီး လီးအရင္းမွ တဆစ္ဆစ္ကက်င္တက္လာ၍ တစ္ကိုယ္လံုး အေၾကာဆြဲသလို
ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ျဖစ္သြားကာ စူဇီ၏ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ လီးႀကီးကိုအရင္းသို႔ထိုးသြင္း၍
ဆီးစပ္ျခင္းထိကပ္ကာ သုတ္ရည္မ်ားကို တျဗစ္ျဗစ္ ပန္းထြက္ထည့္လိုက္မိေတာ့သည္။
ႏွစ္ဦးစလံုး အၿပီးျခင္းဆံုသြားသျဖင့္ ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ ဂ်ပန္မေလး၏
ကိုယ္ခႏၲာေပၚတြင္ ေမွာက္လ်က္ထပ္ကာ ဝက္မွိန္းမွိန္းေနေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအျပန္
အလွန္ ေတ့စုတ္ေနၾကၿပီး လီးႀကီးကိုမူ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း၌ မခြၽတ္တမ္းစိမ္ထားေလသည္။
ေရအိမ္အတြင္းမွ နန္းမူသည္လည္း ရင္ေမာသြားရေလာက္ေအာင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
လိုးေနၾကပံုကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း လိႈက္၍ေမာလာ၏။ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ
သုတ္ရည္မ်ား တဘြတ္ဘြတ္ ႐ႊဲစိုကာ ထြက္လာသည္။ နန္းမူသည္ အလိုးခံခ်င္စိတ္မ်ား
ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္ေပၚလာေသာေၾကာင္႔ စိတ္ကိုမနည္း ထိမ္းခ်ဳပ္ကာ ေရအိမ္အတြင္းမွ
ထြက္လာ ခဲ့ရေလေတာ႔သည္။